De Nieuwe Boodschap van God

Vandaag zullen We het hebben over “De Herinnering”

Je draagt de herinnering aan je Aloude Thuis in je, diep onder de oppervlakte van je geest, diep onder de oppervlakte van dat deel van je geest dat geconditioneerd is door de wereld en gefixeerd is op de wereld. Maar dieper in je bevindt zich een grotere herinnering, is er een grotere Aanwezigheid, is er een grotere verbinding met je Spirituele Familie voorbij deze wereld, die je hierheen heeft gezonden, op een missie, met een doel dat moet worden vervuld.

Je bent je verbinding met de Hemel niet kwijtgeraakt. In feite ben je gebonden aan de Hemel, zelfs terwijl je ronddwaalt in het universum en leeft in Afscheiding, leeft in Afscheiding van alles dat werkelijk is, dat permanent en tijdloos en voor altijd is. Maar wat tijdloos en voor altijd is, is niet wat je ogen zien, of je oren horen, of wat je handen kunnen aanraken.

Want je leeft nu in een ander soort werkelijkheid, een tijdelijke werkelijkheid – tijdelijk op een lange tijdschaal. Zij heeft een begin, een midden en een einde. En op dit moment bevind je je ergens in het midden, want het einde ligt ver voor je, en het begin ligt ver achter je.

Je bent als de ijsberg, zie je. Een deel ervan ligt boven de waterlijn, maar een groot deel ligt eronder, uit het zicht, verborgen, maar nog steeds volledig deel van de structuur van wie je bent. En, in feite, is het de ballast van wie je bent. Het is het fundament van wie je bent. Het is wie je bent, in de tijdloze realiteit.

Maar hier in deze wereld, op dit moment, ben je een persoon. Je bent een unieke identiteit – deel van een cultuur, deel van een natie, deel van de gebeurtenissen van deze wereld van dit moment, geconditioneerd door deze wereld, gefixeerd op deze wereld, gedomineerd door deze wereld.

Maar diep onder de waterlijn, diep onder het oppervlak van je geest, bevindt zich de kracht van Kennis, de diepere Geest in jou. En deze Kennis bevat de herinnering aan je Aloude Thuis.

Op een bepaald moment, misschien in een moment van wanhoop of grote nuchterheid over je leven, of een moment met een grote vooruitziende blik en helderheid van geest, zul je deze herinnering voelen. Het is niet iets dat je je in beelden zult herinneren. Het is meer een dieper gevoel van verbondenheid, hoe het voelde om daar te zijn, en hoe dat verschilt van waar je nu bent – een heel andere werkelijkheid, ongetwijfeld. En misschien zul je in deze momenten van grotere helderheid, waarin je niet geobsedeerd bent door de wereld of jezelf, deze dingen voelen, want ze leven ieder moment in je. Je kunt ze niet kwijtraken, echt niet. Ook al dwaal je door tijd en ruimte, ze zijn altijd bij je.

En wanneer je dit leven verlaat, zul je terugkeren naar de herinnering en naar degenen die je de wereld inzonden, met grote helderheid over wat je hier moest doen en grote zekerheid over of je dat deed of niet. Je wordt hier niet gestraft, begrijp je. Er is geen verdoemenis, want dat is een menselijke creatie. Er is alleen de herinnering. “Ah, ja, ik was in die wereld, op die plaats.”

Maar hier, op dit moment, is de herinnering zo belangrijk omdat ze bewust je verbinding met de Hemel begint te herstellen, en met deze verbinding heb je een levenslijn die je voedt met sterkte en doel, sterkte en moed.

Voor dit herstel begint ben je een product van je cultuur, alsof je binnen deze cultuur opnieuw bent gemaakt – gedomineerd door anderen, je familie, je vrienden, de verwachtingen van de maatschappij, gedomineerd zelfs door de fysieke krachten in je lichaam.

Maar nu begint het andere grote deel van je leven in je bewustzijn naar boven te komen. Je bent niet langer slechts het topje van de ijsberg boven de waterlijn. Je wordt iets diepers, sterkers en groters – wezenlijker in de wereld dan dit broze schepsel dat je nu bent, onafhankelijker, minder beïnvloed door de turbulente en tragische wereld om je heen, minder aangetrokken door verlangen en minder ontmoedigd door catastrofes.

God heeft de Nieuwe Openbaring in de wereld gezonden voor deze tijd en voor de tijden die komen. Zij brengt je de toegangspoort tot herinnering door het nemen van de Stappen naar Kennis, waarbij je wereldse geest in contact wordt gebracht met de diepere Geest, de onsterfelijke Geest in je. En daarmee komt, in kleine stapjes misschien, hier en daar, de herinnering aan je Aloude Thuis, in gevoelens.

Je herinnert je niet hoe het eruit ziet, want hoe het eruit ziet is niet hoe deze werkelijkheid wordt afgebeeld. Maar je herinnert je dat je bij bepaalde personen en aanwezigheden bent met het onmiddellijke en heldere begrip van wat je doet en waarom je in de wereld komt. Dit maakt allemaal deel uit van de herinnering.

Daarachter ligt de Schepping zelf, tijdloos, onvoorstelbaar vanuit waar je je nu bevindt. Alles wat onsterfelijk is, is onvoorstelbaar voor een geest die geschapen is in tijd en ruimte. Daarom kun je je de Hemel niet voorstellen. Of als je het probeert, zoals veel mensen doen, wordt het een soort verlengstuk van je leven in de wereld, alleen veel beter natuurlijk, maar uiteindelijk uiterst saai en onbewogen. Want als het leven de hele tijd goed is, houdt het op een aangename ervaring te zijn.

Maar je Aloude Thuis verschilt volledig hiervan, zie je, en daarom kun je het je niet voorstellen. Maar je kunt de kracht en de aanwezigheid van Kennis in je voelen: een Geest afkomstig van de Hemel, een deel van je dat God nooit heeft verlaten, je levenslijn naar de Hemel en in deze wereld, in dit leven, de basis van je kracht, je integriteit en de hoeder van het grotere doel dat je hier heeft gebracht, en daarmee de herinnering en de herkenning van hen die in het leven een noodzakelijke rol zullen spelen bij het tot uitdrukking brengen van dit doel.

Welke grotere kracht kan God je geven dan de herinnering? Want daarmee komt de kracht van je onsterfelijkheid, die begint met het ontrafelen van de ontelbare lagen angst, vrees, wrok en gebrek aan vergevingsgezindheid die zo’n groot deel uitmaken van je ervaring van een leven in Afscheiding.

Welk groter geschenk kan God je geven dan de herinnering aan wie je bent, waarom je gekomen bent, wie je heeft gezonden en wat het betekent om in de wereld te zijn, te leven met een groter doel en missie waarvoor je hier bent?

Wanneer je de Stappen naar Kennis neemt, wanneer je begint toe te staan dat Kennis je leven opnieuw vormgeeft en de herinnering je kracht, moed en integriteit geeft, zul je naar anderen kijken alsof ze in ketenen leven – gebonden aan hun ideeën, verdwaald in hun angsten en hun fantasieën, gelovend in hun waanideeën, in hun poging gelukkig te zijn, in hun poging zich comfortabel te voelen, in hun poging zekerheid te vinden maar zich altijd onzeker te voelen, zich altijd ongemakkelijk te voelen, altijd gedreven door bezorgdheid.

Hun benarde situatie, die voorheen jouw benarde situatie was, wordt nu steeds duidelijker, en je zult hen met mededogen bekijken, want je zult hun dilemma duidelijker zien. Je zult duidelijker de realiteit zien van het leven in Afscheiding, los van je Aloude Thuis en alles wat daar bestond. Maar nu ben je langzaam, met zekerheid, aan de herinnering begonnen, terwijl je leven eenvoudig en helder begint te worden, terwijl je geest zich begint te openen uit zijn lange en onrustige droom van Afscheiding.

Het is de herinnering. Het is het gevoel dat je niet alleen bent. Er is de herkenning dat je niet echt verdwaald bent, verdwaald zoals je eerst was. In jou zit nu iets dat steviger en meer permanent is en dat geloof en ideologie overstijgt.

Je kunt het voelen, en naarmate je het voelt, wordt het sterker en neemt steeds meer toe in je leven, het zorgt voor contrast en bevrijd je van voortdurende angst en zelfverloochening. Je waarden veranderen. Je prioriteiten veranderen, op een natuurlijke manier, omdat je herinnering begint terug te komen.

Terwijl je je herinnert, voel je de Hemel naar je glimlachen, en je oude angst voor God, je oude angst voor straf, je oude angst voor zonde, je oude angst om blootgesteld te worden aan de Aanwezigheid begint weg te smelten. Zoals ijs op de vijver, in de warmte van de Hemel begint het weg te smelten.

Nu heb je een anker voor je bestaan in de wereld dat niet van de wereld is, maar dat wel in de wereld moet zijn. Want je bent niet van de wereld, maar nu moet je in de wereld zijn. Maar je hebt dit anker nodig, zie je, anders zul je stuurloos zijn – stuurloos op de woelige zeeën van de wereld, verdwaald, op drift, onbekend voor jezelf en anderen.

Maar nu heb je zeilen en je hebt richting. Nu kan je leven gaan bewegen zoals het bedoeld was te bewegen, zoals het gemaakt was te bewegen, zoals het bestemd was te bewegen. Langzaam, op momenten hier en daar, voel je het.

Maar de momenten nemen toe naarmate je de Stappen naar Kennis neemt. Naarmate je je geest tot rust laat komen; naarmate je leert leven zonder voortdurende angst en onzekerheid; naarmate je elke dag bevrijd wordt van zelfverloochening en twijfel aan jezelf; naarmate je bevrijd wordt van ongezonde omgang met anderen, ongezonde gewoonten in je eigen denken en gedrag, nemen de momenten van herinnering toe, worden ze diepgaander, gaan ze meer op de achtergrond van je werkelijke leven lijken. In plaats van slechts een vluchtig moment hier en daar, wordt het de grond onder je voeten, de ballast voor je schip, zodat het de winden van de wereld kan weerstaan en de woelige zeeën met zekerheid kan bevaren.

Wat zou God je kunnen geven dat groter zou zijn dan dit? Rijkdom? Romantiek? Jouw betrokkenheid bij de Afscheiding verdiepen, jouw gehechtheid aan dingen die geen betekenis of waarde hebben vergroten?

Hoe zou God je gemoedsrust kunnen geven als je geen idee had van wie je bent? Of waarom je hier bent? Of wat je moet doen? Of waar je heen moet? Welke geruststelling zou God je werkelijk kunnen geven buiten de kracht van Kennis en de herinnering?

Als je deze berg beklimt, zal je angst voor de Hemel verdwijnen. Je angst voor de dood begint te vervagen. Nu, tijdens je voortgang, is het je richting die belangrijk is, en je wilt niet dat die bedreigd of vernietigd wordt.

Je toekomst in de Hemel is verzekerd. Er zal geen hel en verdoemenis zijn. Maar je succes in dit leven hangt af van de herkenning en de vervulling van je missie, en van de ontdekking van die mensen die hierin een belangrijke en noodzakelijke rol zullen spelen.

Dit zal je focus worden. De angst die dan in je leeft, is de angst dat je niet in staat zult zijn deze missie te volbrengen, of dat je afgeleid zult raken zoals voorheen, of dat je leven in duigen kan vallen, of je gezondheid het kan begeven.

Je nadruk ligt hier heel anders. Nu ligt je nadruk op het volgen van de richting met een toenemend begrip van wat die richting is en wat niet, welke kant het op moet en welke niet, wie er wel en wie er niet bij betrokken zijn. Zie je, het is niet alleen maar een definitie. Het is het opruimen van datgene wat er niet bij hoort, datgene wat jij niet bent, datgene wat zich aan jou heeft gehecht of datgene wat jij in je vorige leven aan jezelf hebt toegevoegd.

Naarmate deze dingen wegvallen en je in het reine komt, wordt je richting duidelijker, zekerder, wezenlijker. Het is niet alleen het eindpunt dat belangrijk is. Het is de ontdekking, want dit maakt de Afscheiding in jou ongedaan – bevrijd je eindelijk van de ketenen van Afscheiding, geeft je eindelijk de ogen om te zien en de oren om te horen, geeft je eindelijk ware relatie. Want met de herinnering komt de ervaring van ware relatie.

Zelfs als je helemaal alleen bent en je ware metgezellen in de wereld niet hebt gevonden, zul je voelen dat je gekend en gesteund wordt, dat je leven gewaardeerd wordt, om redenen die je niet kunt bedenken, maar die intrinsiek in jou leven. Je zult dit weten door de herinnering, en de herinnering zal groeien naarmate je verder gaat in het ontvangen van Gods grote Openbaring voor de wereld.

Want hoewel alle voorgaande Openbaringen de herinnering brachten, werden zij door de mens veranderd, overdekt met gewoonten en tradities die niets te maken hadden met de oorspronkelijke bedoeling van de Openbaring. Zij werden de cultuur. Ze werden de staat. Ze werden ieders ideeën. En de herinnering ging verloren, behalve voor hen die verder konden kijken dan al deze dingen en vasthielden aan de ware Openbaringen zoals ze in vroegere tijden werden gegeven.

Maar nu hoor je de Openbaring onbezoedeld, onveranderd door de mens, onvervalst, zonder cultuur en politiek, en menselijke wil en hebzucht en corruptie die de stroom vertroebelt. Want hier is alles helder en zuiver, en de Wil van de Hemel is er duidelijk in aanwezig. Dit geeft je de grootste mogelijkheid om je weg te vinden en te ontsnappen aan je moeizame verleden en de herinnering te gaan ervaren.

Want hoe kun je je niet herinneren waar je [eeuwig] hebt geleefd? Hoe kun je je niet herinneren hoe dat voelde? Hoe kun jij je niet herinneren wie jou de wereld in hebben gezonden, wie jouw werkgroep vertegenwoordigen, jouw Spirituele Familie? Je huidige bestaan is als een zandkorrel, en je ware bestaan is als het strand dat zich uitstrekt zover het oog kan reiken. Hoe kun je je zoiets groots niet herinneren?

De waarheid is dat je dat kunt, en het zal ook gebeuren. Maar je moet de juiste voorbereiding hebben. Je moet de juiste aanpak hebben. Je moet de juiste instructies hebben. En je moet hier in je leven relaties hebben die dit voor jou kunnen ondersteunen en weerspiegelen.

Dus roept de Boodschapper hen op om op bepaalde tijden met hem samen te komen, zodat hij de Aanwezigheid en de Herinnering kan doorgeven en zodat jullie, die je zo geroepen voelen, kunnen inzien dat je niet alleen bent en dat er relaties van ware betekenis zijn, niet slechts in één persoon, maar overal om je heen, als jullie samenkomen in de Cirkel van de Boodschapper. Dit maakt allemaal deel uit van de Herinnering, zie je.

Want de macht en de overredingskracht van de wereld zijn zeer sterk, zeer overheersend, zo overheersend dat zij de herinnering kunnen overschaduwen, zoals zij dat voor iedereen hier hebben gedaan totdat zij beginnen te ontwaken.

Dus God moet het pad geven. God moet de [Boodschapper] geven. God moet jullie steeds weer herinneren aan wat diep in jullie leeft, voorbij de oppervlakte van jullie geest: de herinnering daaraan, en daarmee de herinnering dat jullie uit een Grotere Realiteit komen, waarnaar jullie op een gegeven moment zullen terugkeren, wanneer jullie werk hier volbracht is, wanneer jullie dienstverlening aan hen die achterblijven voldoende is vervuld.

En je zult dit verder dragen dan deze wereld om je te voegen bij hen die over de wereld waken. Want je sterft niet gewoon en gaat naar de Hemel. Je voegt je bij hen die iedereen ondersteunen die achterblijft – je Spirituele Familie, je werkgroep. Zij zijn als beekjes die zich in de loop van de tijd met andere beekjes verbinden, die zich met rivieren verbinden, die grote rivieren worden, die naar de grote oceaan van Gods Liefde en Kracht en Aanwezigheid leiden.

Jij bent gezegend omdat je de Openbaring kent. Je bent gezegend omdat Kennis in je leeft, en zij onbezoedeld blijft door de wereld, en niet bang is voor de wereld, en niet in verwarring wordt gebracht door iets dat jou op dit moment in verwarring brengt. En je bent gezegend omdat de herinnering aan je Aloude Thuis en aan hen die je in de wereld hebben gezonden, altijd bij je zijn.

Zet dan nu de stappen naar herinnering. Zet dan nu de stappen naar Kennis. Ontvang in nederigheid en dankbaarheid de openbaring voor deze tijd en de tijden die komen.

Laat je hart en je diepere gevoel je in staat stellen te reageren. Sta toe dat je geest verward is, want hij is al verward. Sta toe dat dingen ongedefinieerd blijven totdat Kennis het leven in de loop van de tijd duidelijk voor je kan maken. Laat je reis voor je opengaan, stap voor stap, in plaats van een of andere overtuiging te vormen over wat die is en wat die zal voorstellen.

Jij controleert jezelf bij het ondernemen van de reis. Je zult je geest en emoties en je betrokkenheid bij anderen onder controle moeten houden, en hierin meer helderheid en onderscheidingsvermogen aan de dag moeten leggen.

Maar de reis zelf word je gegeven van buitenaf. Want je kent de weg om terug te keren niet. Noch kun je die voor jezelf construeren.

Ze is mysterieus, net als de herinnering, net als Kennis in jou, net als je grotere werkelijkheid die onder de waterlijn leeft, onder de oppervlakte van de geest