De Diepere Onderstroom van je Leven

De kracht en de aanwezigheid van Kennis vloeit als een diepere onderstroom binnenin je, maar kun je dat voelen en weten?

Het is als het water onder de grond. De grond is dorre woestijn. Maar er stroomt zoet water, onzichtbaar, onmerkbaar, en toch stelt het mensen in staat om te leven in de meest dorre gebieden.

Het is net zoiets, zie je. De diepere onderstroom van je leven vloeit, beweegt. Ze is niet chaotisch. Ze is niet willekeurig. Ze is niet zonder betekenis. Ze bestaat niet los van de Grotere Kracht en Bron van het leven. Maar jij woont als het ware in een woestijn. De grond is uitgedroogd. Het lijkt er niet op dat hij leven kan schenken, leven aan de oppervlakte, de oppervlakte van de wereld, waar dingen chaotisch zijn en met elkaar botsen, waar leven en dood hun genadeloze proces volgen – een proces waar jij betekenis aan probeert te geven maar dat helemaal geen inherente betekenis lijkt te hebben, behalve dan dat het bestaat.

Dit is de zingevingscrisis voor mensen. Ze proberen betekenis te geven aan wat geen inherente betekenis heeft. Ze proberen een leven te rechtvaardigen dat nog niet vervuld of echt ontdekt is. Ongeacht hoe intellectueel briljant ze worden in hun discussies, hun ideeën, hun standpunten en theorieën: ze leven nog steeds aan de oppervlakte.

Het is niet hier waar je de hogere betekenis vindt. Het is niet hier waar je leven echt focus begint te krijgen. Je overleeft aan de oppervlakte met wisselend succes en mislukking. Zelfs als je alles kunt krijgen wat je nodig hebt van de wereld is het nog steeds als een woestijn. Het is een woestijn voor de ziel. Zelfs als je in weelde leeft en vrije tijd hebt en heerlijk voedsel eet en op prachtige plaatsen verblijft is je leven nog steeds leeg en daarom zoek je constante stimulering en constante afleiding.

Je wilt een dynamische relatie hebben met mensen en plaatsen en dingen, maar je hebt nog niet de diepere onderstroom van je leven gevonden. Dus zelfs van deze dingen, zelfs als ze geweldig zijn, zelfs als de mensen die je ontmoet charmant en fascinerend zijn, kun je hun essentie niet voelen. Je kunt niet voorbij de oppervlakte zien.

Schoonheid is afleiding. Conflict is afleiding. Het eindeloze verlangen naar mensen, plaatsen en dingen is constante afleiding – ze lokken je weg en leiden je af, en je zoekt in de woestijn naar betekenis, je zoekt de woestijn af naar de grote rivier, een grote rivier die je niet kunt vinden.

Ja, je vindt hier en daar een waterput, die bewijst dat er water is waar dat niet zo lijkt te zijn, waar water schijnt te zijn waar het onmogelijk lijkt te kunnen bestaan, een bewijs dat onder de oppervlakte een leven schenkende verfrissing zit – een put hier en daar, een heilige plek, een heiligdom, een plek waar mensen komen om te bidden of eer te bewijzen, een plek met een diepere betekenis, een mysterieuze plek.

Het is als een bron, zie je. Je komt daar en het is niet zomaar een gebouw met een heleboel mensen die daar bij elkaar zijn, zomaar een plek – misschien fascinerend, misschien historisch, en veel mensen komen daar om deze redenen bij elkaar, zie je. Maar er gebeurt daar eigenlijk iets anders. Het is als een bron in de woestijn, het bewijs van leven op een dieper niveau, een wezenlijker niveau, op een completer niveau.

Hoe kun je deze diepere onderstroom van je leven bereiken? Hoe kun je die voelen en kennen, weten wat zijn doel en richting is, de helderheid kennen die hij aan je beslissingen en relaties zal verschaffen? Hoe zul je weten dat hij er is om je te leiden, je te helpen herinneren, je kracht te geven en verlichting te brengen van de constante stress, de constante strijd om te overleven die aan de oppervlakte om je heen gaande is?

Hoe zul je hem je laten bevrijden van je eigen innerlijke conflicten, van je gevoel van mislukking, van je schuldgevoel, van je gevoel van ontoereikendheid, van de schade vanuit het verleden, de spijtgevoelens vanuit het verleden, de mislukkingen uit het verleden; van de invloed van anderen wier meningen zoveel invloed op jou lijken te hebben; en van je cultuur die je geest en inzicht op openlijke of subtiele wijze probeert te overheersen zodat mensen hetzelfde denken en hetzelfde doen en gelijksoortige ideeën hebben met maar weinig variatie erin?

Wat zal jou hiervan verlichten? Nieuwe relaties? Meer bezittingen? Nieuwe en opwindende plaatsen bezoeken? Kijk naar de mensen die de hele wereld over geweest zijn, die naar alle grote monumenten geweest zijn, die een levende reisgids zijn. Hebben zij de diepere onderstroom in hun leven bereikt of zijn ze louter verslaafd aan meer prikkels? Nieuwe plaatsen om naartoe te gaan, nieuwe mensen om te ontmoeten, alsof ze de hele tijd van zichzelf wegrennen en proberen iets te vinden dat ze niet kunnen vinden, ze zoeken de woestijn af naar zingeving omdat iedereen zoekt naar zingeving, zie je. Daarom zijn ze zoekende. Als er voldaan is aan de eerste levensbehoeften en ze over bepaalde hulpbronnen van andere mensen en de wereld beschikken, nou ja, dan zoeken ze nog steeds, rusteloos, want aan de behoefte van de ziel is nog niet voldaan. Zelfs als ze rijkdom en status verworven hebben in de maatschappij blijven ze zoekende.

En als ze niet langer zoeken, nou, dan is hun leven echt voorbij. Ja, ze halen adem. Ja, de bewegingen van het in-leven-zijn maken ze door, maar eigenlijk is het licht in hen uitgedoofd. Misschien is er nog een gloed ergens verborgen maar die is zo ver weg. Die is zo zwak. Hij is begraven als een kaars die meegenomen is onder de grond.

Voor alle anderen is er een zoeken. Misschien is het een krachtig zoeken. Misschien is het zwak. Maar ze zoeken naar de onderstroom van hun leven. Ze proberen die te vinden via de oppervlakte – via relaties met mensen, plaatsen en dingen.

Maar het is het zoeken dat belangrijk is, want het is een zoeken dat niet bevredigd kan worden door deze dingen. Het is een zoeken dat je binnenin jezelf moet ontdekken. En het moet binnen bepaalde relaties gevonden worden die deze onderstroom van het leven bevatten en tot uitdrukking brengen – relaties die anders zijn dan alle andere connecties die je kunt hebben met andere mensen.

Wil je gehoor gaan geven aan deze behoefte, deze zoektocht, dan moet je stil worden, want je luistert naar een diepere Kennis, een diepere Geest binnenin je. Deze Geest is de Geest die God binnenin je heeft geschapen, terwijl je oppervlakte-geest de geest is die de wereld binnenin je heeft geschapen – twee heel verschillende geesten, twee zeer verschillende realiteiten.

Je kent de oppervlakte-geest, de wereldse geest, de geest die geconditioneerd is door je fysieke aard en door al je interacties met de wereld – door je ideeën, je overtuigingen, je verwachtingen, je veroordelingen, je opvattingen, je instelling enzovoorts.

Maar deze diepere Geest ken je niet – de Geest die God geschapen heeft. Je kunt tot God bidden en religieus zijn. Je kunt zeer stellige en weloverwogen religieuze opvattingen hebben. Maar dat betekent niet dat je de onderstroom van je leven ervaren hebt. Misschien heb je momenten van verlichting gekend of Genade gevoeld, en dit zijn inderdaad tekenen op zichzelf, maar het betekent niet dat je diep verbonden bent of de onderstroom van je leven kent.

Dus religieus overkomen is niet het antwoord. Een ogenschijnlijk diep geloof of diepe religieuze overtuigingen hebben is niet het antwoord. Het is de kracht en de aanwezigheid van Kennis. Het is de onderstroom van je leven, de Geest door God gegeven om je te leiden, je voor te bereiden, je te sturen naar een grotere expressie en bewustzijn in de wereld.

Om te beginnen moet je dus stil en oplettend worden om je aandacht en focus onder de oppervlakte te brengen. De Nieuwe Boodschap die God de wereld in gezonden heeft is een weg waarlangs dit bereikt kan worden. Het is een manier die gegeven is zonder menselijke of culturele invloed of aanpassing aan religieuze opvattingen of ideologieën enzovoorts. Het is niet gebaseerd op menselijke psychologie, want menselijke psychologie bestaat aan de oppervlakte. Dit is een diepere psychologie.

Je wordt stil en observeert. Je onthoudt je van oordeel in je oefenperiodes. Je verlaat de buitenwereld en je luistert. Je luistert niet om antwoorden te horen. Je luistert niet zoals je aan de oppervlakte doet. Je gebruikt deze ervaring niet om vragen aan de oppervlakte te beantwoorden of om aan verwachtingen aan de oppervlakte te voldoen. Je hele benadering van omgaan met de wereld kan niet naar deze geheiligde omgeving binnenin je gebracht worden die je steen voor steen, tegel voor tegel, kei voor kei aan het opbouwen bent. Het is als het bouwen van een heiligdom, een heilige plaats.

Als je af en toe op bezoek komt, nou, dan kun je het niet echt ervaren. Dus je moet dikwijls komen, elke dag. Elke dag luister je en leer je de Stappen naar Kennis te nemen. Gods Nieuwe Boodschap voor de mensheid laat je zien hoe je dit kunt doen.

Maar er zijn ook oude tradities die wegen naar Kennis zijn – dieper, onder de oppervlakte van de geest. Maar deze oude wegen zijn moeilijk te vinden en vereisen veel zoekwerk, en vaak leven degenen die deze wegen kunnen onderwijzen in andere delen van de wereld. Het zijn geen publieke figuren. Het zijn geen gevierde leraren. Het zijn geen mensen die op de televisie komen. Ze zijn zeer moeilijk te vinden. Misschien moet je jaren naar hen zoeken.

Dus God heeft een weg gegeven, de Stappen naar Kennis, voor de mens zoals hij vandaag de dag is, waar hij vandaag de dag leeft, in zijn huidige omstandigheden. En deze methode heeft de kracht om je aan te trekken. Het is mysterieus. Het is de aantrekkingskracht van God. Je kunt het met je verstand niet begrijpen. Het is zinloos dat te proberen. Je zult dan slechts vele grootse ideeën creëren die eigenlijk helemaal niets betekenen.

Dus je begint met je oefening, bouwt aan een innerlijk heiligdom en focust je leven op een heel andere manier terwijl je aan het oefenen bent. En als je verder gaat en je oefening opbouwt zul je dieper gaan en de tekenen van Kennis zullen tevoorschijn komen zelfs als je buiten in de wereld bent. Je zult dingen opmerken en dingen voelen en dingen weten die heel belangrijk zijn om je te leiden en je te oriënteren. Je zult minder verward zijn en minder verdwaasd door de wereld. En de verlokkingen van schoonheid en rijkdom, nou ja, je zult kunnen zien hoe oppervlakkig en schraal ze zijn en hoe gevaarlijk omdat ze mensen op een dwaalspoor brengen en zo hun leven te laten verspillen.

Dit is de belangrijkste zoektocht in het leven – voorbij overleven, voorbij volwassen worden, voorbij het hebben van een beroep of een positie in de maatschappij, voorbij alle verwachtingen die je familie of je cultuur van je heeft. Dit is het belangrijkste, want dit brengt je relatie met God in de wereld – aanvankelijk voor je eigen welzijn, maar uiteindelijk is het echt voor het welzijn van anderen. Het is geen zelfzuchtig streven. Het is geen pad van verlichting waar je je hele leven wijdt aan het ervaren van jouw relatie met God. Daar gaat het niet over.

Kennis binnenin je, de diepere Geest die God je heeft gegeven, is daar niet op gericht. Als je denkt dat dat haar doel is, jouw eigen verlichting, tja, dan begrijp je het verkeerd. Je begrijpt dan niet wat je doet of waarom je het doet noch de tekenen en betekenis van de vooruitgang die je kunt boeken.

Je moet je heiligdom voor Kennis bouwen – elke dag tijd vrij maken, een rustige omgeving hiervoor zoeken. Het staat los van alles wat je doet. Ga je heiligdom niet binnen om antwoorden te krijgen, alsof je de krant doorzoekt naar het nieuws.

Kennis zal je de tekenen geven. Ze zal de voor jou echt belangrijke mensen in je leven brengen. Ze zal je weerhouden als je terughoudend moet zijn. Ze zal je vooruit brengen als je vooruit gebracht moet worden. En ze zal je kracht worden naarmate je beseft dat Kennis binnenin je niet bedreigd wordt door de wereld, niet onder de indruk is van de wereld, niet geschokt is door de wereld.

Maar Kennis beweegt. Ze is niet gewoon maar stil. Ze is niet simpelweg als de zon die boven de wolken schijnt. Ze is niet zomaar een gemoedstoestand. Ze beweegt. Ze heeft een richting. Ze heeft een doel, voor jou en voor anderen. Zoals het water onder de grond, onder de woestijn, beweegt. Als dit niet bewoog zou het stilstaan en kon je het niet drinken. Het zou giftig worden.

Deze onderstroom beweegt. Ze draagt water van de bergen naar de woestijn, van de bergen naar de zee. Ze wordt geleid door grotere krachten dan de krachten die je kunt zien en aanraken. Ze wordt voortgedreven door de beweging van de planeten, door de zwaartekracht.

Net zoals Kennis binnenin je wordt bewogen door de Wil en de Kracht van God van het hele universum – niet slechts een lokale godheid, niet slechts een god van de heuvel of de berg, niet slechts de god van de natie of de god van deze volkeren, de god van dit kleine onderdeel van de menselijke geschiedenis. Mijn God. Wat is dat? Aan de oppervlakte lijkt het monumentaal, maar in het universum, wat is dat? Een korreltje zand? Een moment in de tijd?

Je komt naar deze geheiligde plek om te luisteren, te ontvangen en de verbinding te leggen. Je komt niet om dingen te krijgen. Dit is in het begin erg moeilijk voor mensen omdat hun hele oriëntatie in het leven gericht is op het krijgen van dingen – geld, erkenning, de gunst van anderen, er goed uitzien, beloningen krijgen, de sociale ladder opklimmen. En voor veel extreem arme mensen gaat het gewoon om voedsel en water te vinden, de simpele dingen die ze nodig hebben.

Maar hier kom je om jezelf te geven, niet om meer dingen te krijgen. Je komt hier om je over te geven, te luisteren, stil te worden. Je hoeft niet te converseren met Kennis. Zo gebeurt het niet. Je komt in zekere zin om te bidden want je vraagt om verbinding.

Je komt niet om dingen te vragen voor je vrienden en familie. Dat is op dit niveau niet gepast. Je kunt dat doen en het kan waardevol zijn, maar je bent hier om een fundamentele relatie van je leven opnieuw te ervaren, de meest fundamentele relatie van je leven, de belangrijkste relatie van allemaal, de relatie die betekenis en perspectief en waarde geeft aan al je andere relaties – aan wie je bent, met wie je bent, met wie je getrouwd bent, aan je woonplaats, je land, aan activiteiten, aan je werk, aan alles.

Je hoeft niet de hele tijd in je heiligdom te zijn. Maar je moet er iedere dag tijd doorbrengen. De Nieuwe Boodschap zegt, wel, twee keer per dag 30 minuten is heel goed. Of als je maar één keer kunt komen, dan kom je iets langer. En je luistert.

Hier leer je om je geest tot rust te brengen om onder de oppervlakte te komen. Aanvankelijk is het niet makkelijk en in turbulente tijden in je leven is het niet makkelijk. Maar je komt en je doet je best. Af en toe ervaar je enorme diepte binnenin jezelf. Andere keren lijkt het meer een worsteling. Dus geeft de Nieuwe Boodschap je enkele zinnen die je kunt zeggen, een paar woorden die je kunt zeggen, een paar dingen om over na te denken om je geest te helpen zich te richten op Kennis binnenin jezelf.

Het is zoals met alles, je bouwt vaardigheid op. Het lijkt eerst vreemd, onwennig en moeilijk, maar weet je, het was vreemd, onwennig en moeilijk voor je om te leren lezen, schrijven of je weg te vinden door een stad, maar nu doe je dat alsof het niets is. Het gaat vanzelf. In het begin was het niet vanzelfsprekend.

Als verbonden zijn met Kennis voor jou natuurlijk wordt zul je een persoon zijn die een bron van betekenis en inspiratie is voor anderen. Je adviezen aan hen zullen wijs en indringend zijn, en in veel gevallen zul je dingen zien voor hen die zij nooit zouden zien, die ze {wel} moeten zien, hetgeen een groot verschil maakt en hen eraan zal herinneren dat er ook in hun leven een diepere onderstroom is.

Alles wat je voor anderen kunt doen om hen te voeden, te helpen, om hen te herstellen, om hen bij te staan, om hen te adviseren, om hen te verzorgen: de grotere dienst die je hen kunt bewijzen is om met hen te spreken en hen te leiden naar de onderstroom van hun leven. Op de lange termijn is dit het grootste geschenk. Met de grootste beloningen. Het is het belangrijkste. Om mensen te redden uit de verlatenheid van de woestijn van hun leven, van hun eindeloos zoeken, van de wanhopige poging om te overleven en zelfvervulling te vinden terwijl ze leven in een toestand van Afscheiding, om hen het geschenk van Kennis te geven, het geschenk van de Stappen naar Kennis, nou ja, je kunt je vanuit je huidige positie niet eens voorstellen hoe belangrijk dit is. Je bent hen in zekere zin aan het redden – je bent hun leven aan het redden.

Of je nu rijk bent of arm, je keert terug naar je Aloude Thuis, en tja, je hebt de verbinding gelegd of niet. Je hebt de geschenken waarmee je hier naartoe gezonden bent gegeven, of je hebt dat niet gedaan. Het is fundamenteel. Hier falen betekent eenvoudig dat je het opnieuw moet proberen. Wat kun je anders doen?

Het is jouw wil en bedoeling om dit te doen. God heeft je geschapen om dit te doen. Als je het niet kunt doen, nou dan was je hele leven gewoon een zinloze oefening. Je probeerde het. Het is je niet gelukt. Dat is OK. Er is geen schuld. Er is geen straf. Maar je ze zult terug moeten gaan om het opnieuw te proberen, en je weet dit. Het is geen dwangarbeid. Het is gewoon de natuurlijke loop van het leven. Het is net als water dat van de berg naar de zee stroomt, wel, dat is wat het doet, geleid door grotere krachten.

Dus doen wat natuurlijk is voor jou is doen wat God je te doen gegeven heeft. En om de betekenis hiervan te ervaren en de grote kracht en helderheid en integriteit die het aan je leven geeft, nou, dat is Gods grote geschenk aan jou. Maar jij moet een heiligdom komen bouwen. Jij moet deze reis in jezelf ondernemen en de vaardigheden ontwikkelen die hiervoor nodig zijn. Anders klinkt het als een loze belofte, iets fantastisch. Maar je leeft nog steeds in de woestijn – dorstig, eenzaam, wanhopig, altijd druk, overal rondrennend als een mier, op zoek naar voedsel, wel, op zoek naar iets, zonder enige echt duidelijke richting.

Kennis binnenin jou weet waarom je hier bent. Alleen zij weet het. Je verstand weet dit niet. Je verstand is als een interpretatie-apparaat. Het kent de diepere onderstroom van je leven niet. Je kunt praten over de onderstroom, je kunt zelfs een studie gemaakt hebben van de onderstroom, maar als je haar niet kunt ervaren, als ze je leven niet veranderd en gewijzigd heeft, nou, dan ben je slechts toeschouwer. Het is nu zelfs nog verwarrender en frustrerender omdat je de waarde ervan inziet maar er niet bij kunt komen. En het zal een bron van teleurstelling en frustratie voor je hele leven zijn.

Je begint met stilte. Je neemt de Stappen naar Kennis. Alleen God weet hoe je naar Kennis te brengen, dus je neemt de Stappen die God heeft aangereikt, hetzij via de Nieuwe Boodschap die God de wereld in gezonden heeft of via de diepgaande, meer mystieke tradities die nog uit het verleden in de wereld bestaan.

Dit gaat buiten het domein van religie zoals die bestaat aan de oppervlakte. Dit gaat verder dan het domein van theologie zoals die bestaat aan de oppervlakte. Dat is het domein van ideeën. Dit is het domein van Kennis. Want alleen God kan gekend worden. Alleen je ware doel kan gekend worden. Alleen je ware relaties kunnen gekend worden. Je ideeën daarover zijn secundair en vaak een belemmering op zich.

Je komt naar Kennis omdat je de behoefte van de ziel voelt, want het is de diepste behoefte, de meest diepgaande behoefte, de behoefte waaraan niet voldaan kan worden door iets anders, de behoefte die je van de snelweg van het leven doet afslaan naar een diepere zoektocht waar andere mensen geen belangstelling voor schijnen te hebben of niet op gericht zijn. Het onderscheidt je omdat het een roeping is. Een roeping is wat je uit je omstandigheden roept, uit je oppervlakkige leven zoals jij het gekend hebt.

Dit is dus je grootste kans. Je zult deze reis ondernemen vanwege de diepere behoefte – niet vanwege de belofte van een Hemel of het behagen van God, of het paradijs. Dat is allemaal voor mensen die aan de oppervlakte leven. Dat is de verslaving aan ideeën.

Dit is de natuurlijke beweging, de beweging van hart en ziel. Je komt hier omdat je weet en voelt dat er een diepere bron is, een diepere waterstroom onder de oppervlakte. Terwijl anderen op zoek zijn naar de legendarische rivier van het leven aan de oppervlakte begin jij een put te slaan, onder de oppervlakte te boren, want het water is recht onder je voeten.