De Verbintenis

Vroeg of laat moet je je in het leven met iets verbinden. Het kan een persoon zijn, of het kan een groep zijn die een belangrijk doel dient in de wereld. Het kan een carrière zijn. Het kan iets anders zijn, maar er moeten andere mensen bij betrokken zijn. Je moet je verbinden met iemand. Een verbintenis met een idee is niet zinvol.

Het huwelijk is, in de waarste zin van het woord het ervaren van een Grotere Realiteit in een relatie. Het ware huwelijk is niet alleen naar de kerk gaan en geloften afleggen. Het ware huwelijk is een binding, een overgave, een verbintenis. Het is het krijgen van een emotionele band van je geest en lichaam, die dingen die het hoogtepunt van je afgescheiden identiteit zijn geweest, met een ander. Het ware huwelijk is tot op zekere hoogte een opgeven van een afzonderlijk leven en het is een verbintenis tot geestelijke groei. Dit is de essentie van het huwelijk. Je geeft jezelf hier niet op. In plaats daarvan verkrijg je een groter zelf. Hier heb je niet alleen een geest om je te helpen, je hebt twee geesten. Je hebt niet alleen een lichaam, je hebt twee lichamen. Als je een verbintenis met een groep mensen hebt, heb je meer geesten en meer lichamen. Hier groeit je bron van wijsheid. Dit kan elk gevoel van persoonlijke beperking overschaduwen.

Totdat je je werkelijk met iemand verbindt, totdat je jezelf zo volledig geeft, ben je nog steeds gebonden aan je verbeelding en word je nog steeds overschaduwd door je ideeën. Verbeelding zonder Kennis is chaotisch en werpt verwarring en duisternis over je geest. Maar verbeelding met Kennis is een bron van vreugdevolle schepping en expressie. Of je je leven nu doorbrengt als celibatair of als gezinslid, je moet diep verbonden raken met andere mensen.

De ware verbintenis wordt absoluut noodzakelijk in het derde ontwikkelingsstadium. Alles wat niet tot de verbintenis behoort, heeft hier geen waarde meer. Dit komt omdat niets minder dan deze diepere verbintenis in het huwelijk een grotere visie en een hoger doel in de wereld kan brengen. Als je een familiemens wilt zijn, trouw je met je partner, en ben je verbonden met je nageslacht. Je zet je in voor hun welzijn, en je zorgt voor hen. Als je dat doet, zul je zien dat je niet los van hen staat. Hoewel je nog steeds een individu bent en je nog steeds je heiligdom in jezelf hebt, is je leven verweven met anderen. Dit verandert je lot en je bestemming en geeft je een beloning die je anders niet zou kunnen krijgen.

Elke dag worden er in de wereld vele verbintenissen gesloten en verbroken. Er zijn contracten en overeenkomsten. Er zijn pogingen tot overgave en toewijding. Maar tenzij Kennis je fundament is, tenzij je op het punt bent aangekomen waar de ware verbintenis een noodzaak is en niet slechts een optie, tenzij je bent voorbereid op het hebben van een relatie op dit niveau, zal je huwelijk slechts een poging zijn. Dit is zo, zelfs als je het huwelijk om de juiste redenen waardeert. Daarom moet je voorbereid zijn.

In het ware huwelijk geef je jezelf tot op zekere hoogte op. Maar hier geef je eigenlijk alleen een illusie op over jezelf. Hier zonder je je huwelijk tot op zekere hoogte af van je zelfbeperkende ideeën en herstel je de verbintenis binnen de context van je relatie met de ander. In wezen ben je altijd met iets verbonden omdat je je altijd ergens voor inzet. Het is niet juist om te zeggen dat je niet toegewijd bent. Dat is niet waar. Iedereen in de wereld zet zich ergens voor in, iedereen in de wereld dient iets en iedereen in de wereld onderwijst iets, want je moet toegewijd zijn, je moet dienen en je moet onderwijzen. Dit is een natuurlijke functie van het bestaan in de wereld. Het is onontkoombaar. Hier ligt de nadruk op de kwaliteit, de richting en de betekenis van je betrokkenheid, want je bent hoe dan ook betrokken.

In een ware verbintenis geef je jezelf tot op zekere hoogte op. Wat je terugkrijgt is een groter zelf. Hier ontsnap je niet aan alle problemen van de scheiding. Je neemt een nieuwe reeks problemen op je. Als je bijvoorbeeld alleenstaand bent en je trouwt met iemand, dan geef je een bepaalde reeks problemen op voor een andere reeks problemen. Je hebt een aantal van dezelfde problemen, maar binnen een ruimere context. Je moet nog steeds in je levensonderhoud voorzien, maar nu moet je in je levensonderhoud voorzien voor meer dan alleen jezelf. Je moet dat delen met je partner en zorgen voor je nageslacht. Voor de kost zorgen is heel belangrijk, want de essentie van het huwelijk is voor de kost zorgen, niet zelfbevrediging. Toch geeft werkelijk zorgen voor de kost ongelooflijk veel voldoening. In feite is dit het meest bevredigende van alles, want het geeft blijvende voldoening en levert een aanhoudende bijdrage.

Twee mensen die een waarheidsgetrouw huwelijk aangaan, moeten óf voor hun nageslacht zorgen óf voor iets anders in de wereld, want alle waarheidsgetrouwe huwelijken voorzien in iets buiten zichzelf. Dit onderscheidt een waarheidsgetrouw huwelijk van een tijdelijk samenzijn tussen twee mensen die aan hun eenzaamheid trachten te ontkomen en elkaar gebruiken voor persoonlijke bevrediging.

Als je om je heen kijkt in de wereld, zie je dat een waarheidsgetrouw huwelijk zeldzaam lijkt te zijn. Dat komt omdat er niet veel mensen in het derde ontwikkelingsstadium zitten. Een verbintenis in het eerste ontwikkelingsstadium is anders dan een verbintenis in het tweede ontwikkelingsstadium, en een verbintenis in het derde ontwikkelingsstadium is totaal anders dan een verbintenis in de eerste twee stadia.

Maar heel weinig verbintenissen kunnen van stadium een naar stadium twee gaan en nog minder verbintenissen kunnen van stadium twee naar stadium drie gaan. Daarom is het gebruikelijk dat mensen scheiden als een van hen naar het volgende stadium gaat. Hier realiseert de persoon zich dat hij of zij verder moet en ontdekt dat zijn of haar partner niet met hem of haar mee kan of wil gaan. En ongeacht de afspraken en samenwerking die er tussen hen kunnen bestaan, is dit de waarheid. Huwelijken mislukken hier vaak omdat ze geen gelijke tred kunnen houden met de natuurlijke evolutie van de betrokken personen.

Een waar huwelijk moet anderen ten goede komen, want wat tussen twee mensen zal ontstaan, overstijgt hun eigen persoonlijke behoeften verre. Zij zullen een bron van echte gemeenschap worden voor de mensen om hen heen. Dit is een gevolg van een ware verbintenis. Terwijl voorheen, in de eerste twee stadia, individuen misschien hebben geprobeerd om aan anderen te geven en daar tot op zekere hoogte in zijn geslaagd, worden in het derde stadium de waarde en de essentie van de verbintenis een echte voedingsbron voor anderen.

Het leven van mensen, dieren, planten en alle andere levende wezens heeft alles te maken met voorzien in het onderhoud. In de natuur draait alles om verzorgen. Het individu wordt niet verheerlijkt. Het drukt zich uit door het individu. Op deze manier wordt het individu groot en noodzakelijk zonder voorrang of prioriteit te krijgen boven anderen. Dit wordt bevestigd in de natuur. Als je het leven om je heen observeert, realiseer je je dat de mens nog veel van de natuur kan leren om zelf natuurlijker te worden. Veel moet worden afgeleerd en dat kan omdat Kennis met je is.

Binnen de drie ontwikkelingsstadia zijn er ook drie stadia in de verbintenis. Elk heeft een ander accent. In het algemeen gaat de verbintenis in het eerste stadium over persoonlijke veiligheid. De verbintenis in het tweede stadium gaat over persoonlijke verkenning. En de verbintenis in het derde stadium gaat over het leveren van een persoonlijke bijdrage. Hoewel zich in elk van deze stadia problemen voordoen en men blijft leren, zijn dit de voornaamste accenten.

In elk van de drie ontwikkelingsstadia vindt er in de verbintenis een proces van overgave plaats. In ieder stadium verwerf je iets en geef je iets op voor de ander. Wat je verwerft en wat je opgeeft zal bepalen wat voor soort verbintenis je zult hebben en hoe ver ze je uiteindelijk zal kunnen brengen.

Uiteindelijk betekent echte overgave je lichaam toestaan je geest te dienen en je geest je Ziel, die een uitdrukking van God is. Hier herstelt overgave de juiste rangorde van autoriteit in jezelf. Toch denken veel mensen dat overgave betekent dat je opgeeft wat je werkelijk wilt voor iets anders of dat je je macht weggeeft aan iemand anders. Dit veronderstellen veel mensen in de eerste twee stadia zo vaak. Maar echte overgave gaat over het vinden van wie je bent, waarom je hier bent, wat je moet doen en wat je gaven zijn. Hier worden dingen vrijwillig opgegeven om de weg vrij te maken voor deze grote ontdekking. Het offer is hier klein en de beloning is zo groot.

De verbintenis in het eerste stadium is gewoonlijk gericht op zaken als plezier, emotionele zekerheid, financiële zekerheid en in sommige gevallen, sociaal voordeel. Om deze dingen te verwerven offeren mensen bewust of onbewust hun vrijheid, hun rechtschapenheid, hun integriteit en hun spirituele groei op. Dit is gebruikelijk. De nadruk kan liggen op liefde, maar dit is een zeer beperkte ervaring van liefde en de primaire nadruk ligt op zelfbevrediging of, met andere woorden, krijgen wat je wilt. Na een verleidelijke romantische fase kunnen deze relaties veel moeite hebben als ze moeten zwichten voor de eisen van een echt leven. Naarmate deze relaties vorderen, drogen echte intimiteit en eerlijkheid op, omdat zij proberen hun “investering” in hun gezamenlijke bezit en financiële zekerheid te beschermen. Kinderen worden vaak de reden om bij elkaar te blijven, waardoor zij de schuld en de blaam krijgen voor de steeds ongelukkiger wordende relatie van hun ouders.

Vroeg of laat zal een of, in zeldzame gevallen, zullen beide mensen in de verbintenis onder ogen zien dat hun huwelijk geen voldoening schenkt en dat er een herwaardering en verandering moet komen. Hier begint Kennis zich te roeren in de persoon, hem aan te moedigen een grotere verbintenis te zoeken, hetzij met zijn partner, hetzij met iemand anders. De persoon nadert nu het volgende stadium van zijn ontwikkeling.

De verbintenis in het tweede ontwikkelingsstadium houdt veel meer beloften in. Hier krijgen spirituele groei en persoonlijke eerlijkheid een hogere prioriteit, maar er ligt nog steeds een grote nadruk op emotionele veiligheid en financiële zekerheid. Deze verbintenissen weerspiegelen vaak de groeiende strijd tussen Kennis en persoonlijke vervulling die een van de betrokkenen of beiden ervaren. Als gevolg daarvan wordt de verbintenis belast met de bijna onmogelijke taak om twee sterke krachten in evenwicht te brengen die in een of beide personen in de relatie om de overhand strijden.

In het tweede stadium heeft geen van beide personen nog ontdekt waar het in zijn of haar leven echt om gaat, noch heeft hij of zij een duidelijk besef van waar hij of zij naar toe wil. En vaak komen ze er vroeg of laat achter dat ze niet in dezelfde richting gaan als hun partner. Hier wordt de nadruk op emotionele veiligheid en financiële zekerheid bedreigd en moet die concurreren met de grote onzekerheid die hun innerlijke verkenning teweeg kan brengen. Hier kunnen mensen hun gezondheid, hun financiële stabiliteit en soms zelfs hun geestelijke gezondheid inleveren als ze proberen wijs te worden uit de uiteenlopende richting van hun individuele leven en hun verbintenis in het huwelijk. En helaas offeren veel mensen uiteindelijk hun eigen ontdekking van Kennis op in een poging hun verbintenis en de voordelen daarvan intact te houden.

De verbintenis in het eerste stadium heeft zeer weinig fundament en wordt over het algemeen bedreigd door het naar buiten komen van de waarheid en echte eerlijkheid, die tezamen gewoonlijk alles onthullen waar het in de relatie werkelijk aan ontbreekt. De verbintenis in het tweede stadium zal vaak hogere persoonlijke normen en doelen weerspiegelen, maar wordt bijna altijd belaagd door het feit dat de betrokkenen hun fundament nog niet op Kennis in zichzelf hebben gelegd. Als gevolg daarvan proberen zij uiteindelijk zowel hun persoonlijke verlangens als de diepere behoefte van hun ziel te bevredigen ten koste van hun welzijn en persoonlijke stabiliteit. Zij kunnen samen echte liefde ervaren, maar echte liefde kan hen hier dwingen uit elkaar te gaan om redenen die zij op dit moment niet kunnen begrijpen.

In essentie gaat stadium een over afhankelijkheid. Stadium twee gaat over onafhankelijkheid. En stadium drie gaat over onderlinge afhankelijkheid – afhankelijkheid, onafhankelijkheid en onderlinge afhankelijkheid. De verbintenis in stadium een gaat over het vergroten van de veiligheid en het versterken van de afhankelijkheid. Dit is fundamenteel in strijd met persoonlijke eerlijkheid en het opkomen van Kennis. De verbintenis in het tweede stadium gaat meer over mensen die zichzelf ontdekken en onderscheiden door te leren onafhankelijk te denken en te handelen. Dit levert persoonlijke groei op maar maakt het vooruitzicht op het bereiken van echte eenheid en verbintenis in een relatie zeer moeilijk.

Pogingen tot verbintenis in de eerste twee stadia zijn heel moeilijk. In beide gevallen moet je de verbintenis op het spel zetten om Kennis in jezelf te vinden en te volgen. Als dit niet lukt, zul je uiteindelijk je Kennis helemaal opgeven en daarmee elke hoop op het vinden van waar geluk en bevrediging in je leven.

Je leven is bedoeld je ergens naar toe te leiden. Het is bedoeld om je in staat te stellen werkelijke helderheid en volwassenheid te bereiken in jezelf en in je relaties. Hier moet je je poging tot persoonlijke vervulling opgeven om vrij te zijn om de ware vervulling te vinden die op je wacht. Dit leidt je op natuurlijke wijze door de ontwikkelingsstadia. Hier ga je voorbij aan de afhankelijkheid om onafhankelijk te worden en dat is op zichzelf al een geweldig proces. En dan ga je uiteindelijk voorbij onafhankelijkheid om onderling afhankelijk te worden. Dan heeft de verbintenis het grootste potentieel, want alleen in een staat van onderlinge afhankelijkheid kun je een ware verbintenis hebben.

Het derde stadium is het stadium van onderlinge afhankelijkheid. Hier kom je tot het besef dat je niets alleen kunt doen, ongeacht hoe vrij en onafhankelijk je ook bent geworden. Alleen heeft je leven weinig betekenis en uitzicht. Alleen ben je slechts een potentieel. Om je gaven te vinden, heb je ware relaties nodig in je leven en die moeten op Kennis gestoeld zijn. Hier wordt overgave de natuurlijke uitdrukking van je verlangen om je leven te geven aan die mensen en aan het grotere doel die voor jou bestemd zijn. Hier geef je jezelf niet echt over. In plaats daarvan geeft Kennis je over. Hier hoef je niet te worstelen met de vraag of je jezelf aan een ander wilt geven. Je weet het gewoon.

Wat eerder als belangrijk werd gezien wordt nu noodzakelijk. Er werd wellicht in de eerste twee stadia gestreefd naar eerlijkheid, integriteit, verenigbaarheid en dienstbaarheid aan de wereld, maar nu zijn ze de bepalende criteria geworden voor je samenzijn met anderen en voor de manier waarop je met hen moet samenwerken. Hier worden de liefdesfantasieën verdreven ten gunste van de werkelijke kracht van de liefde, die verbonden is met je hogere doel in de wereld. Als je je leven hieraan wijdt zal ware liefde op natuurlijke wijze uit je voortkomen. Als je dit echter verwaarloost en tegen je hogere doel ingaat, zal de liefde ontaarden in een driftig verlangen en angst. Hier zal de verlossende genade en kracht van de liefde verloren gaan.

De ware verbintenis is de beloning voor het doorlopen van de drie ontwikkelingsstadia. Waar eerder naar werd gestreefd wordt nu werkelijk mogelijk en noodzakelijk. Je bent je altijd aan het voorbereiden op de ware verbintenis, want de ware verbintenis is je doel. Het is ware bijdrage. Dit kan tot uitdrukking komen in een verbintenis met een andere persoon of met veel mensen die een groot doel dienen in de wereld. In beide gevallen zijn het Kennis, verenigbaarheid en dienstbaarheid in de wereld die een ware verbintenis onderscheiden van alle andere relaties.

In een ware verbintenis ruil je een klein zelf in voor een groter zelf zonder je individualiteit te verliezen. In de ware verbintenis wordt je individualiteit een deel van iets groters en een voertuig voor iets groters. Je individualiteit is hier een kwaliteit en geen handicap. Dit bevrijdt je eerder dan dat het je aan banden legt. In de eerdere stadia was je verplicht om je verlangens en overtuigingen te dienen. Nu dien je iets groters. Dit is het pad van vervulling.

De ware verbintenis wacht op je. Maar je weet misschien niet hoe die eruit zal zien. Je weet misschien niet of het met een andere persoon zal zijn of met een groep mensen die een groot doel dienen. Je weet misschien niet of je verbintenis met een ander bedoeld is om kinderen te krijgen of niet. Maar je ware verbintenis staat je te wachten.

Ongeacht waar en wanneer een ware verbintenis tot stand is gekomen heeft zich in de wereld een grote zegen voltrokken, is er een wonder geschied. Twee of meer mensen zijn boven hun grenzen uitgestegen. Deze bondgenootschappen, hoe zeldzaam ze ook zijn, brengen werkelijk veel goeds voort en hebben een sterke fundering. Zij hebben de kennis in de wereld levend gehouden. Zij zijn het die de mensheid vooruithelpen.

In een ware verbintenis kun je met iemand anders de band ervaren die je met je Innerlijke Leraren en Spirituele Familie hebt. Deze band wordt nu tot uitdrukking gebracht in de wereld. Als je deze band met je Spirituele Familie eenmaal hebt ervaren zul je niets minder willen in je verbintenis met de ander.

Zodra een ware verbintenis tot stand is gebracht moet een belofte tot groei worden aangegaan en gehandhaafd. Het verlangen hiernaar zal vanzelf uit jou voortkomen. Maar je kunt niet nalatig zijn en erop rekenen dat die andere persoon altijd bij je zal blijven. Want als je verwaarloost wat je samen moet doen en als je verwaarloost wat je in jezelf onder ogen moet zien dan zal zelfs een verbintenis met veel belofte verwelken. Deze relatie moet nog steeds gecultiveerd en gevoed worden. Zonder voeding zal zij sterven. Zij houdt op vooruit te gaan en zonder vooruitgang kan zij zichzelf niet in stand houden.

Gezien vanuit een standpunt waarin afscheiding wordt beschermd en verdedigd, lijkt de waarheid een ondermijnende bedreiging te zijn voor iemands geluk en persoonlijke vervulling. Maar voor Kennis is de waarheid een zegen, een welkome en wonderbaarlijke gast van wie je wenste dat hij altijd zou blijven, een ervaring die zo anders is dan alles wat er tegenover staat en zo volkomen weldadig en zelfbevestigend dat je na verloop van tijd niets anders meer wilt.

Accepteer daarom dat ware verbintenis voor jou onvermijdelijk is aangezien je toch al verbonden bent met je Spirituele Familie en je Innerlijke Leraren. Deze verbintenis moet zich in de wereld uiten in je relaties met anderen. Accepteer dat je al toegewiijd bent aan je Spirituele Familie en je Innerlijke Leraren. In de wereld ben je verbonden met en trouw aan je idealen tot je in staat bent jezelf te bevrijden om verbintenis en toewijding te ervaren binnen de context van je werkelijke relaties met anderen.