De Nieuwe Boodschap van God

Er zijn drie verschillende curricula voor het beëindigen van lijden, drie verschillende remedies. Je hebt de remedie voor wie lijden een klein beetje wil opgeven. Je hebt de remedie voor wie veel lijden wil opgeven. En dan heb je de remedie voor wie alle lijden wil opgeven. Het zijn heel verschillende remedies-voorschriften zou je kunnen zeggen. Ik wil het hebben over het recept voor het opgeven van veel lijden.

Je bent al heel goed op de hoogte van de recepten om lijden een beetje op te geven. Ze zijn heel, heel eenvoudig en de meeste maskeren gewoon je problemen. Sommige geven je tijdelijke verlichting voor zeer korte perioden en maken het leven een beetje draaglijker. Dit eerste recept is verreweg het populairst.

Mensen zijn zich er niet van bewust hoe ongelukkig ze zijn, tenzij hen iets heel wonderlijks of mysterieus overkomt. Alleen een diepgaande ervaring van geluk biedt het contrast dat nodig is om te illustreren wat werkelijk mogelijk en bedoeld is voor mensen. Je bent hier omdat je op zoek bent naar een grotere remedie, een groter geluk en een grotere vervulling in het leven, en daarom moeten we het over lijden hebben.

Je kunt twee soorten lijden onderscheiden. Ik wil graag dit onderscheid maken. De eerste vorm van lijden is de vorm waar de meeste mensen aan denken als ze aan lijden denken: Lijden is het herkende of verwachte verlies van iets waar je tijdelijk waarde aan hecht. Toch is er nog een andere vorm van lijden waar mensen zelden aan denken en waar ik me op wil concentreren omdat het veel te maken heeft met je begrip van hoe geluk hier bereikt kan worden. De tweede vorm van lijden is je verlangen naar je Spirituele Familie, naar God. Het is een heel ander soort lijden dan lijden door het verlies van tijdelijke dingen.

De eerste vorm van lijden heeft vooral met je geest te maken. Het is geen pijn. Dat onderscheid moeten we maken. Het is geen fysieke pijn, hoewel fysieke pijn er het gevolg van kan zijn. Ik wil de eerste vorm van lijden niet analyseren, want daar is al te veel over geschreven – “De psychologie van het lijden” – maar ik wil het hebben over wat mensen werkelijk motiveert in het leven.

De eerste vorm van lijden is iets dat je dagelijks ervaart, zelfs elk uur – het verlies van dingen en het verwachte verlies van dingen. Verlies aan ervaringen, verlies van voorwerpen, verlies van vrienden, verlies van vaardigheden, verlies van kansen, verlies van zekerheden en verlies van plezier. Verlies, verlies, verlies! Dit is heel overheersend, dit “verlies” fenomeen. Het is de keerzijde van geluk. Het is als een grote schaduw die je achtervolgt, want wat je vandaag dierbaar is, ja, dat kun je morgen verliezen. Het kan weg zijn. Over veel verlies kun je niet eens nadenken omdat het te angstaanjagend en pijnlijk zou zijn.

Dus is er dit probleem van lijden. Je kunt het niet vermijden omdat het zo’n constante metgezel is. Als je je gedachten begint te observeren, zul je beseffen hoe je geest van het ene verlies naar het andere gaat, en de enige manier waarop hij deze accentuering kan maskeren is door te hopen op nieuwe en opwindende dingen, want waar je ook aan vasthoudt, je blijft het verliezen, en dit wordt erg vermoeiend. Je bent een leven lang bezig om alles te verzamelen en op te geven. Het is een zeer hachelijke staat om op deze manier te leven, maar het is de staat waarin de wereld verkeert.

Traditionele religie heeft in haar zeer zuivere vormen gezegd: “Geef nu alles op wat je verwacht te verliezen en je zult de bron van je lijden ondermijnen.” Welnu, voor de meeste mensen vergroot dat meteen hun lijden omdat ze alles moeten opgeven wat ze willen nog voordat ze het verliezen, en dat lijkt een verschrikkelijk recept. Niet veel mensen zijn erg enthousiast over deze aanpak. Niet veel enthousiasme hier. “Oké, ik geef het nu op. Dan hoef ik me er geen zorgen meer over te maken!” Dit recept dompelt je onder in de kern van het dilemma, maar het is slechts de helft van het plaatje en van de twee helften is het de minst belangrijke.

Je geluk, je genezing en je welzijn kunnen niet voortkomen uit een negatieve invloed of negatief accent. Wat motiveert mensen om verder te kijken dan hun pijn? Wat roept mensen uit een conflict? Wat draagt mensen voorwaarts in het leven? Wat moedigt hen aan om een pijnlijke situatie op te geven voor een grotere kans, hoe onzeker ook? Wat is deze kracht die een beroep op je doet en waarom beantwoord je die?

Velen van jullie hebben specifieke vragen over hoe je dingen in je leven kunt verbeteren, maar ik zal je meer geven dan dat, omdat je meer nodig hebt dan tijdelijke verlichting. Toch is er hier een probleem, want als ik je vertel wat waar is en je bent er niet klaar voor, zul je met me in discussie gaan, omdat weten wat waar is altijd afhankelijk is van hoe graag je het wilt weten. Dit kan soms moeilijk te achterhalen zijn in jezelf omdat je misschien staat te popelen om het lijden op te geven, maar je staat niet altijd te popelen om de verandering die nodig is te omarmen.

Wat is deze kracht die je voorwaarts roept in het leven, je in beweging houdt, je uit de stagnatie houdt en je eraan blijft herinneren dat er iets groters voor je is om te doen in het leven dan alleen maar lijden? Wat is deze kracht, deze grote aantrekkingskracht, dit grote antwoord in jou? Ja, het is juist dat mensen lijden onder verlies – of dat nu wordt onderkend of verwacht – maar er is een groter verlangen dat zich in het hart van alle mensen bevindt. Het bevindt zich op zo’n intieme plaats in hun binnenste dat het zelden ontdekt wordt door henzelf of door anderen. Op deze plek bevinden zich de grootste tranen en de grootste lach en het grootste geluk. Hier is lijden als een omhulsel of een heel dunne muur. Het is niet diep en spelonkachtig.

Deze kracht somt niet alles op wat je in je leven moet opgeven. Zij spreekt over wat het leven je schenkt. De nadruk ligt op geven, niet op verliezen. Het is een aantrekkingskracht op zich. Als je die herkent, begin je gewoon andere dingen te laten vallen en ervoor te gaan. Wie maalt erom iets te verliezen? En omdat je niet alles mee kunt nemen om deze kracht te vinden, laat je onderweg van nature dingen los. Ze worden gewoon lastig voor je. Je ziet in dat ze je leven bemoeilijken, je tegenhouden en ongelukkig maken, en je laat ze gewoon vallen.

Deze grote aantrekkingskracht, dit verlangen dat je hebt, is voor God. Zonder God is het grootste verlangen dat je kunt hebben romantiek. Het is ongeveer het enige andere ding waaraan je jezelf zou overgeven. Verliefd worden, hals over kop, wie maalt er om veiligheid in de wereld? Wie maakt zich druk om wat er met je gebeurt? “Oh, dat kan me niet schelen! Ik wil alleen mijn geliefde!” Je kunt alleen maar aan je geliefde denken, nacht en dag, dag en nacht, en je merkt dat je leven voor je blijft werken, wonderbaarlijk, zelfs zonder dat je alles voor elkaar krijgt. Maar romantiek is maar een heel, heel kleine en tijdelijke ervaring vergeleken met wat jou werkelijk beweegt in het leven. Totdat je erachter komt wat dat is, zul je blijven verlangen en proberen je verlangen te vullen met mensen, dingen, nieuwe ervaringen, nieuwe sensaties of nieuwe prikkels – voortdurend nieuwe dingen, nieuw, nieuw, nieuw! De meeste wil je toch niet echt, dus uiteindelijk geef je ze op voor andere nieuwe dingen.

Wanneer je stopt met jezelf te stimuleren, begin je dit grote verlangen te voelen, en dit is het begin van je Zelfontdekking. Dit verlangen is niet verschrikkelijk. Het is gewoon heel diep. Het is alsof je je herinnert hoeveel je van je ouders houdt, ondanks alles wat er gebeurd is. Het brengt verdriet, maar ook dankbaarheid. Het is te diep om sentimenteel te zijn.

Je bent begiftigd met de bron van geluk, en die wil elke dag gebruikt worden en na verloop van tijd wil ze dat erop vertrouwd wordt. Daarom leren we mensen om Kennis te gaan gebruiken, de grotere capaciteit van de geest die ze hebben om te weten en om te volgen wat ze weten. Mensen die alleen maar een beetje verlichting van lijden willen, gaan daar maar tot op zekere hoogte mee door. Misschien proberen ze hun intuïtie te gebruiken bij zeer complexe en verwarrende beslissingen, en de rest van de tijd denken ze er nooit aan. Maar mensen die het meeste lijden willen opgeven, beginnen nieuwe mogelijkheden te zien om Kennis te gebruiken, hun vermogen tot Kennis te ontwikkelen, hun vermogens te verfijnen en zichzelf te ontwikkelen. En dan zijn er de zeer zeldzame individuen die bereid zijn om alle lijden op te geven, en voor hen is er een zeer speciaal curriculum waarover we niet zullen spreken, want het is niet relevant voor jullie behoeften. Zij kiezen een pad dat zeer doelmatig is, maar niet gemakkelijk omdat de directe methode niet gemakkelijk is. De langzamere methode is nu gemakkelijker, maar op de lange termijn moeilijker.

Als je denkt aan het oplossen van een probleem en je denkt, “Nou, laten we het vandaag oplossen!” of “Laten we het binnenkort oplossen,” of “Misschien lossen we het later op,” dan vertegenwoordigen dit de drie soorten benaderingen. Maar er zit een kleine truc in dit alles, want God is heel slim. Als je probeert het meeste lijden op te geven, wat een zeer grote stap is, begin je een zeer diepgaand geluk te ervaren, en dit schetst een zeer scherp contrast in je leven. Je begint te zien dat als je Kennis gebruikt, je dichter bij geluk komt, en als je Kennis verwaarloost of vermijdt, je weggaat van geluk. Dus, leer je de eenvoudige les dat als je naar Kennis toegaat, je gelukkiger wordt en als je weggaat, je terugvalt in verwarring, angst, woede, verdriet en alle vormen van ongelukkig zijn. En weet je, uiteindelijk krijg je het idee dat als je meer tijd doorbrengt met Kennis en Kennis volgt, de dingen beter zullen gaan. Dus begin je dat steeds meer te doen en dan wil je natuurlijk al je tijd doorbrengen met Kennis, want wat heeft het voor zin om slechts een deel van je tijd door te brengen met iets dat je zekerheid, kracht en relatie geeft? Het kan vele jaren duren om tot deze beslissing te komen, maar mensen doen het uiteindelijk. Het is dus gegarandeerd dat als je het proces aangaat om het meeste lijden op te geven, je het op een dag allemaal zult willen opgeven.

Nu moet ik je iets heel belangrijks vertellen. Ik hoop dat je naar mij luistert en niet naar je gedachten. Als ik zeg: “Laten we het lijden opgeven”, raken mensen niet opgewonden tenzij ze zich in een heel ongelukkige positie in het leven bevinden – in feite zo ongelukkig dat ze alles overwegen. Ze willen eruit! Behalve als ze zo ongelukkig zijn, klinkt het opgeven van lijden alleen maar als een goed idee. “Ik zal het toevoegen aan mijn lijst van dingen die ik dit jaar moet doen – deze maand het lijden opgeven. Ik zet het op mijn dagelijkse doelenlijst!” Nou, als het niet al te slecht gaat, wie maalt er dan om het opgeven van lijden, maar als het echt slecht gaat, oh jee! “Nu ben ik geïnteresseerd!”

Het idee om het lijden op te geven is dus niet voldoende om mensen aan te moedigen of enthousiast te maken, want mensen vragen zich af: “Wat moet ik opgeven om het lijden op te geven?” Ze worden erg nerveus over de overeenkomst! “Wat moet ik nu opgeven? Misschien wil ik sommige dingen niet opgeven. Moet ik die dingen opgeven om het lijden op te geven?” En mensen denken aan alle ascetische, religieuze mensen die niets hebben en denken: “Oh, dat is niets voor mij!” Wat dit echt betekent is dat je geluk en zekerheid in je leven accepteert, en dat maakt lijden ongedaan.

Ik wil dat jullie allemaal het lijden opgeven. Dat wens ik jullie toe, want je hoeft niet zo ongelukkig te zijn. Je moet herkennen dat je ongelukkig bent om de noodzaak in te zien om er iets aan te doen in je leven. Hoe mensen herkennen dat ze ongelukkig zijn, is door ongelukkiger te worden en zich uiteindelijk te realiseren dat ze ongelukkig zijn of door een diepe ervaring van geluk te hebben en zich het contrast te realiseren.

Je hoeft niet veel te veranderen om heel gelukkig te worden. De wereld hoeft geen mooie plek te zijn. Om gelukkig te zijn hoeft de wereld niet zonder oorlog te zijn. Je hoeft niet alle problemen opgelost te hebben om gelukkig te zijn. Je hoeft niet aan al je grote doelen te voldoen om gelukkig te zijn. Dat is niet vereist. Meer hebben van wat je wilt zal je niet gelukkiger maken. Je hebt nu meer van wat je wilt dan gisteren of lang geleden, en je bent niet veel gelukkiger, toch? Het is iets beter, maar je bent nog steeds bezig om dingen te krijgen, te houden en te voorkomen dat het leven je iets afneemt. Dat is heel wanhopig. Daar zit geen geluk in. Er moet een andere aanpak komen.

Dit lijkt op een gevangenis vol mensen die allemaal in hun cel zitten, maar alle deuren staan open en ze zitten daar nog steeds omdat ze er al zo lang zitten, wat is er verder nog? Het feit dat de deuren open staan, dringt niet tot hen door. Ze proberen het nog steeds te redden met hun huidige omstandigheden.

Wanneer je Kennis begint te ervaren, begin je enkele belangrijke contrasten in het leven te begrijpen. Je begint echte zekerheid in de wereld te ervaren, eerst geleidelijk in simpele situaties, en met toenemende regelmaat naarmate je Kennis begint te volgen, hoe mysterieus ze ook is. Leer Kennis te volgen en leer heel direct bij te dragen aan anderen en er zal geen ruimte zijn voor lijden. Wie heeft er tijd om te lanterfanten en te anticiperen op verlies als er op dit moment zoveel te doen valt?

Zie je, je bent erg machteloos in het bepalen van de loop der gebeurtenissen. Ik weet dat dit als een belediging klinkt. Mensen worden verondersteld zo machtig te zijn! Zulke grote geesten, ze kunnen zoveel doen, ze kunnen zoveel doelen bereiken! Maar als je je huidige geestestoestand observeert, zul je beseffen hoe hulpeloos je je voelt in de wereld. Je leeft je leven op basis van veronderstellingen en als die teleurgesteld worden, is dat een verpletterende klap. Hoe gemakkelijk wordt je geluk weggeblazen door een kleine verandering in je leven. Je geluk moet gevestigd zijn op een stevige fundering, op iets wat jij de wereld in hebt gebracht en niet op wat de wereld voor jou kan betekenen.

Omdat je zo vaak bang bent en zoveel angst doorstaat, getuigt het van dit feit dat je je echt bedreigd en kwetsbaar voelt. Je kunt je moed opkrikken door te zeggen: “Ik kan het allemaal aan! Ik zal mijn lot bepalen! Ja, ik ga door!” En door pure wilskracht kun je in feite meer bereiken dan je dacht, maar je hebt het probleem van het lijden niet opgelost en het echte geluk waarover ik spreek zal je nog steeds ontglippen, ook al ligt het voor je neus.

Je eerste doel is dus om je lijden direct onder ogen te zien, en daarmee bedoel ik dat je het lijden zonder oordeel onder ogen moet zien. Als je aanwezig bent bij het lijden, kan het je niet beïnvloeden. Maar als je op het lijden reageert of het probeert te veranderen, kan het je op elk moment overvallen. Degenen die tegen het lijden vechten, raken verslaafd, want ze reageren erop. Het houdt hen gevangen omdat het een gewoonte en een verslaving is. Het is iets dat mensen opeist, ondanks hun goede bedoelingen.

Nu wil ik het hebben over enkele punten die voor iedereen relevant zijn. Ten eerste is een van de vereisten dat je stopt met te proberen je problemen op te lossen. Dat is heel belangrijk. Begin nu met het opgeven van de pogingen om jouw problemen en die van alle anderen op te lossen. Als je altijd dingen probeert op te lossen, ben je niet in een positie om Kennis te ervaren. Je moet je ontspannen voelen bij de situatie. Alleen als iets onmiddellijke actie vereist, moet je handelen. Tenzij dit het geval is, tenzij de eis onmiddellijk en duidelijk voor je is, is het verstandig om tot rust te komen en echt te gaan voelen waar de zekerheid ligt met betrekking tot de situatie. Dit is geen wanhoopspoging en er komt geloof bij kijken.

Je kunt niet al je problemen oplossen. Dat is niet de uitweg uit het lijden, want er zullen meer problemen voor in de plaats komen en meer problemen en meer problemen, en ze zullen net zo snel arriveren als je de oude oplost. Je zult geen leven zonder problemen hebben, en als je dat wel hebt, zou dat een verschrikkelijk probleem voor je zijn. Problemen zullen er dus altijd zijn. Het is alsof je de volgende maaltijd moet eten of de volgende nacht moet slapen of de volgende dag naar je werk moet gaan. In de wereld zijn is een probleem, dus problemen maken deel uit van het leven hier.

Het tweede vereiste is dat je een inventaris opmaakt van de dingen waarvan je het gevoel hebt dat ze je echt ongelukkig maken en kijkt wat eraan gedaan kan worden. Nogmaals, ideale omstandigheden zorgen niet voor geluk, tenzij je verhongert of een onmiddellijke behoefte hebt die absoluut noodzakelijk is voor je gezondheid en overleven. Mensen doen heel belangrijke ontdekkingen in het leven wanneer de kansen er niet goed voorstaan. In feite gebeuren de meeste belangrijke ontdekkingen tijdens deze periodes. Als alles goed gaat, gaan mensen slapen. Ze worden minder aandachtig en minder waakzaam. Ze worden in een soort slaaptoestand gebracht. Dus als je omstandigheden niet ideaal zijn, kan dat heel goed voor je zijn.

Wees vervolgens niet tevreden met de normale gemoedstoestand. Die is bedroevend beperkt. Er ligt nog veel meer op je te wachten. Naarmate je je welzijn serieuzer neemt, zal dit duidelijker worden. Het is dus heel goed om jezelf regelmatig te controleren. Voor gewone studenten minstens één keer per dag. Voor serieuze studenten, vaker. Controleer jezelf. Hoe gaat het echt met je? We stellen een contrast voor tussen hoe mensen hun leven kunnen leiden en de manier waarop ze gewoonlijk hun leven leiden. Dit contrast is heel, heel belangrijk.

De volgende voorwaarde is niet te denken dat het verbeteren van je omstandigheden je zal garanderen wat je werkelijk zoekt. Degenen die een zeer luxueus leven leiden, illustreren niet meer geluk dan jij. Is dat juist? En als je er anders over denkt, moet je eens tijd met hen doorbrengen en ontdekken hoe teleurstellend dat is! Zij zijn banger om dingen te verliezen dan jij! Zij hebben meer te verliezen en ze hebben de bron van hun eigen geluk of hun fundament in het leven niet gevonden.

Vervolgens is het niet het doel van het leven om niet te werken. Het doel van het leven is om echt werk te vinden in de wereld. Dat wat zinvol is ontbreekt en daarom lijden mensen. Wanneer het zinvolle je fundament wordt – het werkelijk zinvolle – dan zal dat de bron van je geluk zijn en zul je in staat zijn het met je mee te nemen, waar je ook gaat, ongeacht de omstandigheden.

Geïnspireerde mensen worden niet tegengewerkt door ongelukkige verschijningen om hen heen. Ze kunnen tot op zekere hoogte overal functioneren, als ze voldoende steun krijgen van andere mensen en als ze hun bewustzijn en ervaring van Kennis blijven voeden. Dan, als ze sterker worden, kunnen ze Kennis brengen naar waar Kennis zoekgeraakt lijkt, en kunnen ze een bijdrage leveren aan mensen die zonder Kennis zijn en verdwaald zijn.

Hoe meer je tot Kennis komt, hoe meer de donkere wolk van lijden voor je zal verdwijnen. Zie je, mensen worden in het leven overspoeld door ellende. Dat klinkt misschien heel negatief, maar vergeleken met je natuurlijke staat is het heel juist. Wanneer je wakker begint te worden, begin je te beseffen dat je in een zeer diepe slaap bent geweest. De wereld genereert dit soort slaap. Ze voedt die voortdurend en regenereert hem, dus moet je je aan het begin van elke dag een beetje terugtrekken uit de wereld om wat verlichting te vinden en om je geest tot rust te laten komen als hij geïrriteerd is. Dit geldt voor iedereen.

Daarom raden we studenten van Kennis af om veel kranten of tijdschriften te lezen of veel televisie te kijken, omdat dit alleen maar de persoonlijke kant van hun geest bemoeilijkt, en daar lijden ze. Als je serieus op zoek bent naar een uitweg uit je lijden, wil je je probleem niet blijven verergeren door je vinger in de wonde te steken. Je moet je geest de tijd gunnen om tot rust te komen. Je gedachten gaan heel snel. Ze houden je bezig en je volgt ze. Het zijn heel ongelukkige gedachten en als je probeert om er gelukkige gedachten voor in de plaats te zetten, nou, dan gaan die ook snel.

Geluk is een rustige staat. Geen nerveuze. Het probeert niet ergens naartoe te gaan of iets te krijgen. Het is heel stil, dus je moet stil worden om het te benaderen. Het is alsof geluk vijf kilometer per uur gaat en jij honderd kilometer per uur gaat! Nou, je rent eraan voorbij!

Sommige mensen zijn erg kritisch en denken dat zij al deze ellende en dit lijden hebben veroorzaakt. Dat is ook zo, maar alleen omdat ze niet beter wisten. Uiteindelijk doe je gewoon wat iedereen doet. Geef je het kind de schuld dat ze een kind is? Straf je een kind omdat het zich dom gedraagt, vergeetachtig is of geen vaardigheden bezit?

Als er maar twee wegen waren die je kon volgen en ze waren allebei ongelukkig, dan zou het moeilijk zijn om een van beide te kiezen, toch? Als je kon kiezen tussen een pad van ongeluk en het Pad van Kennis, nou, dan viel er niets te kiezen. Daarom leggen we er de nadruk op om je naar Kennis te brengen. Dat lost het probleem meteen op.