Geven 2

Nu wil ik het graag hebben over geven, een bijzonder toepasselijk onderwerp voor deze tijd van het jaar waarin een enorm gevoel van verplichting tot geven heerst, een verwachting van het geven en de herinnering aan de waarde van het geven zelf. Het is ook een tijd waarin mensen de balans opmaken van hun vermogen om te geven, hun verlangen om te geven en de problemen en mogelijkheden die zich voordoen.

Nu is er een mogelijkheid om feestdagen als heilige dagen te vieren. Wat een dag heilig maakt, een gedenkdag, is niet slechts een mysterieuze of wonderbaarlijke gebeurtenis. Het is het geven dat in het verleden heeft plaatsgevonden, en dat reikt tot in de toekomst.

In heilige tijden gedenken wij personen die grote bijdragen hebben geleverd, en dat maakt de gebeurtenissen heilig – heilige dagen. Het was niet zomaar een gebeurtenis die ongewoon was, of dat mensen iets zagen wat ze nog nooit eerder hadden gezien, een wonderbaarlijke gebeurtenis. Daardoor is het geen heilige dag. Een heilige dag herdenkt het leven van hen die veel hebben bijgedragen.

In deze heilige dagen is het geven dat wij gedenken geen opzettelijk geven. Het is geen geven met een motief. Het is niet geven om een resultaat te bereiken. Het is niet geven om iets terug te doen. Dat is niet de essentie van geven. De essentie van geven is dat je jezelf geeft, onzeker over je motief en onzeker over het resultaat. Je geeft jezelf aan iets. Dat heeft een blijvend effect.

Je moet je realiseren dat je niet weet wat je wilt geven. Dat weet je niet echt. Wat je wilt geven is niet je grootste geschenk. Je grootste geschenk wordt door het leven voortgebracht. Je bereidt je daarop voor door heel eerlijk te worden en belangrijke beslissingen te nemen over waar je moet zijn en wat je moet doen.

Wanneer je jezelf in een omgeving plaatst waar het leven aan je trekt, activeert dit je Kennis. Hier geeft iets heel krachtigs in je, en je voelt je bewogen om iets te doen wat je niet van plan was te doen, en je kent de gevolgen niet. Dan kom je tot leven. Dat levert een heilige dag op – de dag dat iemand volledig tot leven kwam, de dag dat zijn Kennis werd geactiveerd en zijn leven volledig werd gegeven op een bepaald gebied. Dat is een heilige dag.

Om deze wereld te ontstijgen moet je deze ervaring hebben. Om naar de volgende stap te gaan, voorbij je deelname aan de fysieke wereld, moet je deelnemen aan de spirituele wereld. Dit is een houding van diepgaand geven, want welk voordeel kun je dan behalen door te geven? Je hebt de gebruikelijke dingen niet nodig: voedsel, onderdak, lof, veiligheid, overleven of romantiek. Er valt dus eigenlijk niets te onderhandelen. Op dat punt geef je omdat dat alles is wat je kunt doen. Dat is het leven dat zich uitdrukt.

Ontvangen is in de volgende fase niet jouw zorg. Jouw zorg is dan dat jouw gaven gegeven worden door degenen die ze ontvangen. Dat is de zorg. Je bent bezorgd over het welzijn van degenen die je gaven ontvangen. Als zij niet ontdekken wat jij hebt gegeven en wat jij bereid bent te geven, dan zullen zij in ellende voortgaan, terwijl zij allerlei dingen voor zichzelf proberen veilig te stellen en zich toch zeer bedrogen voelen omdat het leven hun niet hun Spirituele Familie kan geven. Het kan hun niet het gevoel van opgenomen zijn geven waar zij zo naar verlangen.

Daarom moet je, om dit leven te ontstijgen, dat de grootste ervaring van heiligheid is die voor jou beschikbaar is, jezelf volledig geven. Wanneer je dan dit leven verlaat, wanneer je terugkeert naar je Spirituele Familie, neem je niets mee behalve relaties. Degenen die je meeneemt en die achterblijven, zitten voorgoed in je hart. Je hebt ze teruggewonnen als deel van jezelf.

Al het geven dat je doet is waardevol omdat het de weg vrijmaakt voor dit grote keerpunt dat ik aangeef, waar Kennis jouw leven geeft. Ik gaf mijn leven. Ik deed het niet voor een motief. Ik deed het niet omdat ik dacht dat het goed was om te doen of dat het me ergens zou brengen. Als mensen zich op deze manier geven, op de juiste plaats, is er een groot keerpunt bereikt. Dat is een heilige dag. De dag dat het gebeurde zal vergeten worden, maar het resultaat van het geven zal blijven bestaan.

In de kersttijd wordt de geboorte van Jezus herdacht. Nu zijn er enkele verhalen over Jezus Christus die zeer populair zijn en gekoesterd worden, die zijn bijdrage werkelijk verdoezelen. Hij was een voorloper van de Spirituele Familie. Hij sprak over het “Koninkrijk” en zijn relatie daartoe, en hij betrok anderen in zijn ervaring daarvan.

Heeft Jezus Christus bepaald wat hij zou geven? Bepaalde hij hoeveel hij zou geven? Voor hem werd hij volledig overgenomen. Zijn demonstratie was een zeer unieke daad, maar zijn voorbeeld is belangrijk omdat het een voorbeeld is van geven zonder keuze. Maakt het uit of hij er op een bepaalde dag zin in had? Nee. Hij werd bewogen door een grotere kracht dan zijn wensen en zijn wensen werden daardoor vervuld, want zijn wensen waren in harmonie met zijn natuur.

Dit soort geven is magisch, prachtig. Jij wordt de getuige van het geven. In plaats van een geïsoleerde en zielige gebeurtenis wordt je leven iets waar je je over verwondert, een heilige gebeurtenis. Het is niet alsof je iets geeft, en je krijgt iets terug, en je weegt het aan het eind van de dag om te zien hoe de weegschaal doorslaat. Je bent nu zo blij dat je een leven hebt dat belangrijk is. Dat is wat jullie allemaal willen: een leven dat belangrijk is, niet een leven dat je belangrijk vindt of dat je kunt rechtvaardigen, maar een leven dat belangrijk is. Dan krijg je je leven op orde, zorg je goed voor je gezondheid en waardeer je jezelf echt als voertuig. Dat is allemaal belangrijk. Je leven draait nu niet alleen om je tevredenheid. Je bent hier gekomen voor een doel dat je nu kunt voelen omdat je ziet dat dit doel wordt uitgevoerd.

Daarom is het zo waardevol om te denken aan het geven dat heeft plaatsgevonden. Er werd zoveel gegeven dat jouw leven mogelijk heeft gemaakt, zelfs in fysieke zin. Mensen hebben hun leven gegeven om de gemakken uit te vinden die je om je heen ziet, om deze dingen te maken en om deze dingen beschikbaar te stellen.

Het in leven houden van religie in de wereld, ondanks haar fouten, vereiste een enorme inzet. Zie je, religie sterft op het moment dat ze ontstaat. Het is iets dat zeer snel bederft en elke minuut opnieuw tot leven moet worden gewekt. Als men haar laat sterven, wordt zij slechts een ander denksysteem, een dwang en geen instrument voor vrijheid. Ze moet vernieuwd worden. Wat religie in de wereld vernieuwt is Kennis, deze kwaliteit om te geven waar individuen hun leven op een natuurlijke manier geven. Zij brengen zoveel leven in de idee van God dat God tot leven komt. Zonder deze inbreng is God dood. Als mensen zeggen: “God is dood”, dan zeggen zij dat omdat God slechts een idee is geworden. Het leven van God is vervlogen. Dan komt er iemand langs die zijn of haar leven geeft, en dat is God. En je zegt, “Oh, jee. Dat is God!”

Hoe bereik je dit soort geven dat jou Spirituele Familie aan jou onthult terwijl je hier in de wereld bent en dat jou vervult en jouw doel in de tijd voltooit? Welnu, een van de dingen die dit geven mogelijk maken is dat uiteindelijk alle andere redenen om hier te zijn wegvallen. Dit is heel verwarrend om te begrijpen, want vaak lijkt het alsof de dingen je verlaten of dat je ze verliest. Je wordt minder zeker. Je veronderstellingen laten je in de steek. Je verliest je interesse. Het lijkt alsof de dingen tot stilstand komen. Al je ideeën over hoe het leven voor jou zou moeten zijn lijken uiteen te vallen, en je raakt in verwarring. Deze verwarring is het begin van een ware opening.

Het is moeilijk om dit filosofisch te begrijpen, maar studenten van Kennis hebben de dubbele ervaring dat ze tegelijkertijd minder zeker en zekerder worden. Ze hebben minder controle over de details van hun leven, maar ze hebben meer controle over de richting van hun leven. Wat er vandaag gebeurt is niet zo belangrijk als waartoe vandaag dient. Voorheen waren zij echter zeer begaan met de details van hun leven en met de vervulling van hun verlangens. Naast het elementaire overleven wilden zij hun wensen vervullen omdat zij geloofden dat dit geluk opleverde.

Studenten van Kennis beginnen echter hun belangstelling voor deze vormen van stimuleren te verliezen. Ze hebben andere interesses die mysterieuzer en dwingender zijn. Alle andere motieven om in de wereld te zijn beginnen slijten en daarvoor in de plaats komt iets anders naar voren. In het begin is het moeilijk te duiden. Het is gewoon een overtuiging dat je een doel en een richting in het leven hebt en je kunt het voelen. Maar je kunt niet verklaren of rechtvaardigen wat er gebeurt. Wanneer iemand je vraagt: “Wat wil je doen in je leven?” zeg je: “God, ik weet het niet meer!” Maar je weet het wel. “Ik ga iets heel belangrijks doen, en dat wist ik eerst niet.

Je raakt dus je verklaringen kwijt, maar wat je wint is zoveel groter. Wat je wint zijn doel, betekenis en richting. Hier wordt je leven steeds onverklaarbaarder. Als je dit positief bekijkt, is het heel opwindend. Als je het angstig bekijkt, ziet het er rampzalig uit, omdat je vroegere drijfveer om iemand te zijn ophoudt te bestaan, terwijl de persoon die je werkelijk bent nog niet volledig naar voren is gekomen.

De persoon die je werkelijk bent, als je er eenmaal klaar voor bent, zal je leven geven. Je zult tegelijkertijd volger en leider zijn. Dit is heel anders dan je vroegere toestand, waarin je vooral bezig was met je eigen gedachten. Nu beweeg je met het leven zelf, en je ervaring van het leven is groter dan je gedachten, en je bent in staat je gedachten veel objectiever te bekijken. Ze beheersen je niet meer zozeer, en je leven wordt een heilige gebeurtenis, een gebeurtenis die de mensen om je heen zullen beginnen te gedenken.

Met het opkomen van Kennis in jezelf begin je anderen aan te trekken die hetzelfde ervaren, en de kwaliteit van je relaties begint zich sterk te verdiepen. Degenen die geen gelijke tred met je kunnen houden, beginnen weg te vallen en anderen komen in hun plaats, want je relaties hebben nu een nieuwe basis.

Iemand die richting heeft, heeft de kracht om effecten en gebeurtenissen in de wereld te creëren. Richting is hier kracht, want de meeste mensen zijn zonder richting. Zij worden slechts beheerst door hun omstandigheden en ervaren niet dat hun leven ergens voor dient dat zij werkelijk kunnen voelen. Iemand met richting, goede of verkeerde richting, heeft dus een grote invloed.

Mensen die echt geven, weten niet waarom ze dat doen, want het waarom is niet belangrijk. Ze hebben het niet uitgeplozen. Het is te krachtig. God gebruikt hun leven om Gods handtekening op de wereld te zetten.

Je moet je geest en je lichaam voorbereiden op een leven van geven. Het is niet alleen dat oude dingen wegvallen. Het is dat je stabiel wordt, en in staat bent je eigen interne stormen te doorstaan zonder je visie te verliezen. Zie je, Kennis is een zeer groot iets om te dragen, en je moet stabiel zijn om haar te dragen. Dit is capaciteit. Je moet een grote lege ruimte in je hebben om Genade te ervaren.

Mensen proberen zich altijd tot de rand gevuld te houden. Er is niet veel waarmee je jezelf kunt vullen behalve sensatie en bezorgdheid, geluk en verdriet, en dus probeer je het altijd gevuld te houden. Vol, vol, vol. Als het op begint te raken, wordt het heel eng. “Oh, mijn God! Mijn leven wordt leeg. Snel! Ik moet iets doen! Ik moet een relatie vinden! Ik moet een nieuwe baan vinden! Ik moet een nieuw huis bouwen! Ik moet reizen! Ik moet, ik moet, ik moet . . .” Het de hele tijd gevuld houden.

Maar studenten van Kennis beginnen toe te staan dat de prikkels afnemen, zodat wat daardoor wordt verborgen naar voren kan komen. Dit is het grote geloof – dat je werkelijk van God gezonden bent. Het laten afnemen van de prikkels is iets dat jouw Kennis aangeeft, simpelweg omdat je je interesse in dingen verliest. In plaats van stimulering zoek je nu rust. In plaats van je helemaal gevuld te voelen, wil je je laten openen.

Deze accentverschuiving in het leven is heel natuurlijk en wijst op een spirituele opkomst. Het is academisch om het te analyseren. Het is iets dat volkomen natuurlijk is. Als het nog niet in je gebeurt, zul je de betekenis ervan niet begrijpen. Je zult denken dat het een psychologisch proces is, of een spiritueel proces, of een ander soort proces. Als je het zelf niet hebt ondergaan, als het niet in je leven is gebeurd, hoe kun je het dan werkelijk weten?

Je leven is een geschenk. Als het niet wordt gegeven, zul je thuiskomen als een ongeopend pakje, als een retourzending! “Ach, pakket ongeopend teruggestuurd!” En je zult er niet blij mee zijn, want als je terugkeert naar je Spirituele Familie, zul je zien dat je een ongeopend pakje bent, en je zult zeggen: “Oh, mijn God! Hoe kon ik jullie vergeten die hier nu bij mij zijn? Ik moet terugkeren. Ik wil terug! Alsjeblieft, kan ik teruggaan? Het is nu zo duidelijk voor mij!” En je zult terug willen komen. Je moet terugkomen.

Als je naar de dieren en planten in je omgeving kijkt, zul je zien dat ze alles geven zodat er aan het eind van hun leven niets meer over is. Zij putten hun levenskracht uit overeenkomstig hun aard en hun rol. Jij hebt ook een aard en een rol, alleen zijn die groter.

Zie je, het is heel belangrijk om de bijdrage in je leven te begrijpen, want de bijdrage die je werkelijk levert is voor de komende generaties, en dat kun je niet zien. Je kunt zeggen: “Ik lever geen bijdrage in mijn leven. Ik zie de resultaten niet.” Maar je werkelijke bijdrage is de basis leggen voor de mogelijkheid van leven in de toekomst, niet alleen fysiek, maar voor de belofte van verlossing.

We vieren Kerstmis omdat een leven werd gegeven voor de belofte van verlossing. Kennis werd levend gehouden in de wereld. Religie werd doordrenkt met Geest. Een zeer uniek leven werd volledig gegeven en religie, die op dat moment was gestorven, werd doordrenkt met leven en begon weer te ademen. God pompt altijd leven in het leven, essentie in vorm. Wanneer dingen beginnen af te sterven, worden individuen de wereld ingezonden om nieuw leven te brengen. Dit houdt het leven gaande. Dit maakt jouw verlossing mogelijk.

Jouw bijdrage zal pas over vele jaren ten volle worden gevoeld, zelfs nadat je de wereld hebt verlaten. Het is erg moeilijk om je bijdrage aan te tonen zolang je hier bent. Hoe kun je dat? Je kunt gebouwen en imperia bouwen. Je kunt medailles en gedenkwaardigheden hebben. Je kunt iedereen laten zeggen dat je geweldig bent. Maar ze zullen je allemaal vergeten. De gebouwen zullen instorten. De rechtvaardiging voor het geven kan niet op die manier worden gevonden.

Het is heel belangrijk dat iedereen hier iets vindt waarmee hij zich in het leven kan verbinden en zich volledig kan geven. Maar je moet bereid zijn te geven en je moet verstandig geven. Als je geeft met een motief, zul je daar waar je geeft veel fouten maken. Je zult proberen dingen te bewijzen met je geven. Jouw geven zal dan een wanhopige poging zijn om je bestaan te rechtvaardigen, en je zult geven aan mensen die niet kunnen teruggeven. Je geeft aan situaties zonder belofte, en je wordt door anderen gebruikt. Dit zal je bitter en verward achterlaten.

Wanneer je op die plaats komt waar je leven moet worden betoond en gegeven, zal het je nog groter dan voorheen worden teruggegeven. Dit is een natuurlijke zaak. Als je deze plaats bereikt, aarzel dan niet, want je hebt een belofte.

Voor degenen onder jullie die weten dat jullie ware gevers zijn, jullie hebben je tot nu toe gerealiseerd dat je heel kritisch moet zijn in waar je aan geeft. Wanneer je datgene vindt waaraan je jezelf werkelijk moet geven, zal je Kennis dat aangeven en hoef je het niet te rechtvaardigen. Je zult weten dat je de juiste plek hebt gevonden, want het zal je Kennis doen ontvlammen, en je Kennis zal zichzelf willen geven. Dit is een andere ervaring. Het is zo anders dan proberen te geven om iets te krijgen.

Contact met je Spirituele Leraren is hier zeer belangrijk omdat dit relaties eert die bedoeld zijn om te geven, en als je dat geschenk ontvangt, zal het je aanzetten om te geven. Daarom moedigen wij in ons werk hier studenten van Kennis aan om hun Leraren hun realiteit te laten zien, zodat je getuige kunt zijn van het geven en de voordelen ervan kunt ontvangen. Dit zal je aanzetten tot geven, want je bent hier alleen gekomen om te geven.

Nu is het probleem dat als je probeert je eigen leven te besturen, het heel moeilijk is om te geven, omdat er zoveel dingen zijn die je voor jezelf veilig moet stellen om de meester van je leven te zijn. Je wordt in beslag genomen door je bezorgdheid om te voorkomen dat mensen dingen van je afpakken, te behouden wat je hebt, te proberen meer te krijgen en heerschappij uit te oefenen over je leven en je zaken. Wat jou bedreigt zijn mensen die hun leven volledig hebben gegeven, want het brandt in je hart hoeveel je lijdt in je eigen koninkrijk.

Als je probeert de heerschappij over je leven te vinden en je persoonlijke koninkrijk te vestigen, zul je je erg bedrogen voelen door het leven, omdat het je altijd iets afneemt. Het holt altijd het fundament van je kasteelmuren uit. Het berooft je altijd op de een of andere manier. Omstandigheden vallen je aan. Ziekte valt je aan. Persoonlijke hebzucht van anderen valt je aan. De tijd valt je aan. Dus, dit aandringen dat je de meester moet zijn van je rijk en dat niemand je kan vertellen wat je moet doen – “Ik ben de baas!” – is een zeer trieste toestand. De leiding hebben is zinvol als je iets volgt dat echt is. Dan moet je echte discipline en bekwaamheid aan de dag leggen bij het beheren van je geest en je zaken, omdat je iets belangrijks te doen hebt. Dit is echt meesterschap op persoonlijk niveau.

De koning of koningin van je koninkrijk zijn is erg tragisch omdat het leidt tot wanhoop en mislukking. Waarom? Omdat je teruggeroepen wordt. Je leven is niet van de wereld. Je bent hierheen gezonden voor een doel. Je hebt een beetje tijd, en dan word je teruggeroepen. Wat maakt het uit of je je koninkrijk, je persoonlijke koninkrijk, naar je spirituele familie brengt? Dat zou volkomen irrelevant zijn. Het is slechts een hulpmiddel voor je eigen persoonlijke overleven.

Daarom zeggen wij dat zij die Kennis volgen meester zullen worden over hun leven, maar hun leven wordt volledig aan het leven gegeven, zodat er geen conflict is. Zij zijn hier om te geven, niet om te nemen, want zij zijn rijker dan de wereld. De wereld geeft slechts die dingen die hen in staat stellen te geven. Zij hebben en willen dus alleen dingen om hun leven te kunnen geven. Zij zijn nu de rijken en de wereld is de verarming, in plaats van andersom. In je ervaring van de wereld vindt een volledige ommekeer plaats wanneer je de overgang maakt van persoonlijke vervulling naar persoonlijke overgave. Geven is overgave. Mijn God! De bloem opent zich, geeft alles weg en sterft. Overgave! Je plukt de vruchten. Volledige overgave: volledige verwezenlijking.

Mensen denken dat overgave een passieve toestand is waarbij je langs de kant van de weg gaat liggen en het als het ware opgeeft. Dat is een heel zielige opvatting! Overgave is toestaan dat Kennis je leven overneemt en het geeft. Dit is de grootste daad voor ieder mens. Tot die tijd zul je je vaardigheden moeten voorbereiden. Je zult de schadelijke neigingen in je persoonlijkheid moeten verminderen. Je zult een nieuw fundament moeten leggen, en dat is heel belangrijk. Nog niet veel mensen staan op de drempel van Kennis. Toch heeft iedereen de kans om een fundament te leggen voor Kennis, zodat zij, wanneer zij opkomt, in de wereld kan staan. De persoon die eerlijk, consequent, toegewijd, bijdragend en open is, heeft al een fundament voor Kennis ontwikkeld, dus wanneer Kennis het overneemt, zal het standhouden. Het zal niet afbrokkelen en de wereld zal het niet kunnen aanvallen.

Daarom bereidt het werken aan jezelf persoonlijk voordat de Kennis opkomt, je voor op een grotere opening die onbegrijpelijk is. De dam zal breken. Uiteindelijk raakt een van Gods pijlen het doel, en je valt uit elkaar en bent een tijdje een puinhoop. Al je pogingen om je ambities te vervullen mislukken en iets begint zich te roeren. Op dat moment word je opnieuw geboren. Dat is Kerstmis! Kerstmis is niet de geboorte van een kind dat later Jezus werd. Kerstmis is de geboorte van Kennis in het individu. Dat begint het ware geven, en dat herdenken we in de heilige dagen. Alle individuen die dit hebben gedaan, hebben het fundament gelegd dat jouw leven fysiek en geestelijk mogelijk heeft gemaakt. Je loopt letterlijk op de grond die gebouwd is door het geven van anderen.

De bomen groeien uit de grond die door eerdere generaties is voorbereid. Als een boom sterft, is het vruchtbare grond voor nieuwe bomen. Kennis is zo. Kennis geeft zichzelf in de wereld, zodat er in de toekomst vruchtbare grond is voor Kennis. Zie je, God pompt leven in de wereld. Hoe meer je ontwikkeld bent en hoe groter je bent, hoe inclusiever je leven zal zijn en hoe groter je bijdrage in dit opzicht zal zijn.

Dus, om een student van Kennis te zijn moet je je leven haar mysteries gunnen. Probeer niet alles te verklaren en alles te rechtvaardigen. Kennis zal in je naar boven komen als je er eenmaal voor gekozen hebt dat dit je leven is. Je wordt minder zeker over details en meer zeker over je doel, betekenis en richting. Dan zul je verlost worden van zorg en ambivalentie, en dat is het grootste geschenk van allemaal, want een leven zonder zorg of ambivalentie is volledig in de wereld gezet.