Meesterschap

Ik wil het graag hebben over meesterschap – over leren, voorbereiding en het cultiveren van de ervaring van Kennis. Meesterschap is een zeer populair onderwerp geworden. Het wordt in het vooruitzicht gesteld als resultaat van de vele spirituele studieprogramma’s die nu beschikbaar zijn, en mensen hebben in dit opzicht grote verwachtingen van zichzelf, van de onderwijsprocessen en van hun leraren. Dat is jammer, want je benadert relaties met leraren met zeer grandioze ideeën over hen, en een deel van je leerproces is je teleurstelling wanneer je ontdekt dat het echte mensen zijn zoals jij. Meesterschap is zeer relatief in deze wereld. Het zou verstandiger zijn om bekwaam te worden in plaats van meesterlijk, want een meester in de wereld is een wijze beginneling, een novice, in het komende leven. Dus, als meesterschap in de wereld iemand tot novice maakt in de komende wereld, hoe bepaal je dan wie de meester is, wie meer geleerd is en wie meer vaardigheid bezit?

De grote kloof tussen jou en God moet worden opgevuld met realiteit. Er wordt altijd van uitgegaan dat jij er bent en God, en dat jij klein bent en God groot. Maar tussen jou en God bevindt zich de hele evolutie van het leven – een uitgebreid netwerk van relaties. Door dit netwerk moet je gaan. Binnen deze structuur moet je verstrengeld raken. God wacht niet op je als je uit de trein stapt. “Welkom thuis!” Zo is het niet. Het zou juister zijn om te zeggen dat je doorgaat naar je volgende opdracht, maar dat klinkt te formeel. In wezen neem je gewoon de volgende stap. Je begint dan het leven te begrijpen op een bredere schaal dan je hier kunt waarnemen, en je hebt leraren en studenten bij je om je te helpen de volgende taken te volbrengen.

Dus, wat betekent een meester worden? Waarom een meester worden? Wie van jullie is meesterlijker? Dit zijn terechte vragen. Een van onze eerste lessen die je moet leren is dat er geen meesters in de wereld leven. Dit is heel belangrijk! Er bestaan geen vleesgeworden meesters. Je hebt uitstekende studenten en vaardige leerlingen, maar geen meesters. Geef het streven naar meesterschap op. Word bedreven. Raak niet ontmoedigd door dat te proberen te begrijpen wat buiten je bereik ligt. De wereld is een plaats om te werken, te geven en te ontvangen. Het is geen context voor meesterschap. Veel van het meesterschap van de wereld zal nutteloos zijn wanneer je overgaat, en omdat dit leven een voorbereiding is op het leven hierna, is het belangrijk dit perspectief over deze zaken te hebben.

Het streven naar meesterschap leidt tot teleurstelling. Deze teleurstelling kan een grotere waarheid aan het licht brengen of kan je volledig ontmoedigen. Omdat wij jou niet willen ontmoedigen in je streven naar Kennis, willen wij jouw streven oprechter, barmhartiger en vriendelijker maken. Wij zijn meesterlijk vergeleken met jullie, maar er zijn grotere meesters dan wij die deze wereld niet dienen. Zij hebben simpelweg een groter verantwoordelijkheidsgebied – dat is meesterschap.

Samen met het verlangen naar meesterschap is er het streven naar macht, het ontsnappen aan pijn en het permanent verwerven van plezier. Je zult de wereld niet bedwingen, maar je kunt haar wel iets geven. Wat je brengt, breng je van buiten deze wereld en wat je brengt, kan de wereld niet verpesten. Met je geschenk aan de wereld, zoals het via jou tot uitdrukking komt, komt je herinnering aan je leven voorbij deze wereld, en hiermee begin je je te bevrijden van angst.

Dit is Kennis. Zij is het aspect van de geest dat je van gene zijde hebt meegebracht. Het heeft niets te maken met je vorige levens. Het heeft niets te maken met je geheugen. Het is gewoon dat deel van jou dat zich nooit van het leven heeft afgescheiden. Het sluimert nu omdat het niet kan worden geactiveerd voordat je volwassen bent in dit leven. Daarom ligt het primaire accent voor de mens op het voldoende volwassen worden om een fundament te leggen, zodat Kennis kan opkomen en zich kan uiten. Dat is de moeite waard om over na te denken.

Meesterschap is niet beschikken over informatie over alles en iedereen. Meesterschap betekent niet volledig vrij zijn van angst. Meesterschap gaat niet over geen angst hebben. Meesterschap gaat niet over rijkdom en macht. De werkelijk gevorderden lijken geen rijkdom en macht te hebben. Ze vertonen wellicht geen voorbeeldig gedrag. Ze schijnen niet vrij te zijn van angst. Sterker nog, ze zullen zelden verschijnen! Zij zoeken geen glorie of bevestiging van anderen.

Wij willen graag deze hele kwestie van meesterschap openbreken, want dan kan er iets belangrijks gebeuren. Als je er zeker van bent dat wat je in je leven nastreeft meesterschap is, dan is je eerste taak om verward te raken omdat je doel niet juist is. Ook al heb je er misschien nooit aan gedacht een meester te zijn, het maakt toch deel uit van je streven. Je mag het iets anders noemen. In de kern is het het verlangen om God te zijn zonder God, om Gods Koninkrijk na te bootsen in ballingschap, een ballingschap die jij gekozen hebt. Dit is jouw bedoeling, maar het is niet jouw Kennis, want jouw Kennis heeft het Koninkrijk hier gebracht. De wereld is hoofdzakelijk een plek waar mensen God willen zijn zonder God. Maar zodra Kennis opkomt, beginnen alle andere ambities te vervagen, omdat ze onnodig zijn en conflicten veroorzaken. Kennis is de verbindende factor in jou. Zij is God die in je leven werkt, en jij bent haar ook.

Meesterschap is iets dat zich via jou uitdrukt wanneer je niet probeert iets met je leven te doen. Meesterschap heeft zijn eigen ontwerp en richting en zijn eigen tijd van expressie. Meesterlijke individuen bestaan niet. Zie je dat? Meesters zijn er niet. Enkel voertuigen van expressie. Meesterschap is iets dat door jou heen werkt. Jouw voorbereiding is er om er een voertuig voor te worden, om een fundament te leggen zodat Meesterschap iets op jou en in jou kan bouwen. Dan word je behoed voor perfectie. Veel mensen vermoorden zichzelf om volmaakt te worden, proberen een perfecte geest te hebben, een perfect lichaam, perfecte zaken, perfecte relaties – alles perfect. Geen foutje, niets dat de perfectie verstoort. Deze mensen lijden heel erg omdat ze leven in een wereld waarin veel fouten worden gemaakt, die voortdurend verandert en die een uitgesproken schijn vertoont. De meeste mensen geven sowieso niets om perfectie, dus er is weinig overeenstemming, en het leven holt hun perfecte instelling altijd uit.

Het leven gaat niet over perfect worden. Het gaat erom echt te worden. Het gaat erom je geest en je zaken te stabiliseren en je open te stellen voor een Grotere Realiteit die zich via jou wil uitdrukken. Je kunt het mechanisme hiervoor niet controleren. Je kunt de uitkomst ervan niet bepalen. Je weet niet waar het je zal brengen, wie het in je leven zal brengen en wie het zal wegsturen. Het is mysterieus, maar met Mysterie zul je met veel zekerheid en bevestiging aan het leven kunnen deelnemen. Je zult veel zekerder zijn van dit Mysterie dan van alles wat je om je heen kunt waarnemen – je maatschappij, je economie, je lichamelijke gezondheid. Die zijn allemaal zo veranderlijk, maar het Mysterie waarover ik spreek is stevig en onwrikbaar. Het verkeert in volmaakte vrede omdat het niet verandert. Het drukt zich alleen uit in veranderende omstandigheden. Het is zonder verandering, en toch brengt het dingen in beweging. Het groeit niet. Het wordt niet. Daarom is het zo stil en moet je stil worden om het direct te ervaren.

En dus willen we je bevrijden van meesterschap en perfectie. Dit maakt de weg vrij voor jou om een echte vaardige student van Kennis te worden en een echte bijdrager in het leven. Je zult merken dat die uitdaging volstaat. Dan zul je in staat zijn een echt mens te zijn in een echte wereld met echte gevoelens en eerlijke communicatie met anderen. En jouw hele basis voor veroordeling zal wegvallen, want, zie je, als je anderen niet beoordeelt, hou je van hen. Als je geen criteria hebt om hen te beoordelen, is het gemakkelijker van hen te houden. Maar als je perfectie nastreeft, dan slaagt of zakt iedereen voor jouw beoordelingen.

Je hebt je energie nodig om je voor te bereiden, en waar je je op voorbereidt is vrijheid van een zeer wezenlijke aard. Waar je je op voorbereidt is bijdrage en voldoening. Dus, laten we meesterschap opzijzetten. Laten we niet proberen meesters te worden. Misschien komt er op een dag iemand naar je toe en zegt: “Jij bent onze meester.” En je zult zeggen, “Oh,” onzeker of dat goed is of niet. Mensen zullen je een meester noemen, maar je zult niet proberen er een te zijn, en je zult er niet zo zeker van zijn dat het goed is dat ze je zo noemen vanwege de verwachtingen die ermee gepaard gaan.

Het tonen van kracht in de wereld is uiterst gevaarlijk. Daarom doen de wijzen dat zelden, en als ze dat al doen, is het alleen onder bepaalde omstandigheden. Als Wij zouden zeggen: “Als je grootsheid bereikt, zul je die moeten verbergen,” ontmoedigt dat je dan om grootsheid te bereiken? Als ik zeg: “Als je kracht bezit, zul je die moeten verbergen,” ontmoedigt dat je dan om naar kracht te zoeken? De werkelijk gevorderden werken in de wereld achter de schermen en trekken zo min mogelijk aandacht. Bij gelegenheid zullen sommigen van hen zichtbaarder worden om specifieke bijdragen te leveren. Zij kunnen werkzaam zijn op het gebied van onderwijs of politiek of op ieder ander gebied. Zij zijn bereid de wereld en al haar tegenslagen onder de loep te nemen omdat dat hun roeping is. Maar zij zijn de uitzondering en niet de regel.

Op een bepaald moment, of je het nu eens bent met mijn woorden of niet, zul je zeer verward raken over de reden waarom je met al deze persoonlijke groei bezig bent. Je zult erg in de war raken omdat het niet te rechtvaardigen valt om de redenen die je denkt. Je leven wordt in sommige opzichten beter en in andere moeilijker. Het wordt wat moeilijker om de ergernissen van de wereld te verdragen omdat je gevoeliger bent, en toch lijk je je gedachten en gevoelens meer onder controle te hebben en toleranter te zijn tegenover anderen. Op een gegeven moment wordt dit heel verwarrend, en dit is een heel belangrijk punt, want hier begin je de realiteit van je streven te onderscheiden.

Wat nodig is, is het activeren van Kennis. Daar gaat iedereen naartoe, want dat is de ontsnapping aan de pijn. Het is ontsnappen aan ambivalentie, wat pijn is. Het is ontsnappen aan keuzes. Het is ontsnappen aan conflicten. Hier wordt je leven uniform. Het heeft doel en richting. Het kent echte relaties. Het beweegt en je kunt haar richting en beweging onderscheiden. Je bent getuige van je leven in plaats van dat je probeert de meester ervan te zijn.

Ik zal je een verhaal vertellen. Lang geleden, toen ik leerde volgen, moest ik een Leraar zoals ik, die voor mijn ogen niet zichtbaar was, ontvangen. Mijn volk was op de vlucht voor een nederlaag van onze natie, en we waren allemaal op weg naar een ander land in het Middellandse Zeegebied. Toch verscheen er een Leraar die zei: “Nee. Ik wil dat je teruggaat naar het hart van degenen die je achtervolgen.” Ik vond dit waanzin. Het leek mij een zekere dood om dit te doen, maar ik voelde dat ik de Leraar niet kon verloochenen, niet alleen vanwege mijn eerbied voor de Leraar, maar omdat ik wist dat ik dit moest volgen. Ik keerde om en keerde terug. De achtervolgende legers zagen me niet eens. Ik ging door hen heen zoals een mes door water gaat. Ik was niet onzichtbaar; ik had geen magische krachten, maar ik stelde me niet onnodig bloot. Het was maar goed dat ik omkeerde, anders was ik vernietigd, want degenen met wie ik vluchtte werden gepakt en geëxecuteerd. Niemand verwachtte dat ik zou terugkeren. Daarom bleef mijn ontsnapping onopgemerkt. Ik keerde terug naar mijn oude stad en zocht mijn toevlucht en liet de dingen tot rust komen. Toen begon ik mijn voorbereiding met mijn leraar. Omdat ik arts was, kon ik onder de nieuwe regering mijn vak uitoefenen met een zekere mate van toestemming en vrijheid. Daar begon ik Kennis te onderwijzen, omdat ik Kennis volgde.

Wie zou meester willen worden als je land onderworpen wordt door wrede heersers? Wie wil zijn kracht tonen en erkenning krijgen? Zeker niet ik, als dienaar van dat land. Ik kon voordat ik vertrok lange tijd in dat land verblijven. Ik vertrok spoedig voordat mijn nieuwe heersers zelf vielen voor andere veroveraars omdat ik dezelfde Instructeur volgde. Waarom werd ik uitgekozen en uitgeroepen en anderen niet? Dat kan ik niet zeggen. Maar ik was iemand die kon ontvangen, en dat deed ik. Zie je, zelfs mijn leven heeft Mysterie.

Dat was lang geleden, ook in mijn gedachten heel ver weg. Maar mijn besluit om me om te draaien en te gaan gaf me iets wat ik daarvoor niet had – het gaf me vertrouwen in een aspect van mezelf. Het gaf me vertrouwen dat ik hulp had in het leven, een vorm van hulp die ik niet had verwacht. Ik was geen religieus man, maar ik had een natuurlijke neiging om iets wezenlijks te herkennen en erop te vertrouwen.

Zie je, als je de wereld verlaat, kom je er niet achter hoe alles zit – “Nou, zo is het echt!” Je hebt gewoon een breder perspectief. Het Mysterie blijft bestaan. Ik ben hier op verzoek van dezelfde leraar. Ik ben gegroeid met mijn Instructeur. Zij werd groter toen ik haar volgde. Ik werd groter toen ik haar volgde. Er was geen persoonlijke ambitie in deze zaak. Het was een kwestie van wijs handelen. De ernst van de omstandigheden maakte het alleen maar geloofwaardiger.

Dus, laten we het nu hebben over leervaardigheden. In De Weg van Kennis leggen we de nadruk op de ontwikkeling van Kennis als het belangrijkste aandachtspunt. We doen dit omdat Kennis niet iets is dat je kunt definiëren of met je vinger kunt aanwijzen en zeggen: “Dat is ‘t!”. Zij is het grote mysterie van je leven. We kunnen het echter wel hebben over de aspecten ervan, die direct kunnen worden ervaren en waargenomen.

Op het meest basale niveau vertegenwoordigt Kennis je vermogen om te weten, zonder enige vorm van deductie of redenering. Het vertegenwoordigt je vermogen om het heden te herkennen, je het verleden te herinneren en de toekomst te voorzien, niet als een persoonlijke vaardigheid, maar als een onmiddellijke noodzaak. Als je erover nadenkt, zul je je realiseren dat je leven grote problemen bespaard zijn gebleven omdat je dit vermogen hebt. Op dit vermogen ligt het belangrijkste accent, maar om jezelf bewust te ontwikkelen zodat Kennis in je naar boven kan komen, betekent dat je elk aspect van je leven moet gaan aanpakken – alles wat je doet dat in strijd is met je natuur en alles wat je doet dat complementair is aan je natuur. Het duurt lang om Kennis te ontwikkelen. Je neemt niet de snelle gemakkelijke cursus. Het duurt een leven lang, maar je bewust voorbereiden betekent dat je leven optimaler benut wordt, met grotere beloningen en een grotere bijdragen aan anderen.

Daarom moet je, om je op Kennis voor te bereiden, wat je nu weet volgen tegen oprukkende legers in, die in jouw geval vooral je oprukkende gedachten zijn. Dat zijn je achtervolgers – je gedachten, je angsten en je niet onderzochte eisen voor je geluk. Hier geef je geen gezag op; je geeft alleen vermoedens op. Je volgt niet; je sluit je aan. Er is een verschil. Zuiver volgen is hersenloos en zonder doel, maar meedoen met volgen betekent dat je deelneemt en samenwerkt. Hier is jouw handelen complementair aan dat van anderen. Hier wordt je bekwaamheid gevraagd, erkend en versterkt. Het is een directe aanwinst voor jou.

Je wordt dus niet perfect; je wordt gewoon beschikbaar en uit de knoop gehaald. Dan wordt je leven niet langer belemmerd door verzachtende omstandigheden die in strijd zijn met je ware doel. Je hebt een plek van eenvoud bereikt. Toen mij werd gevraagd terug te keren, heb ik niet zitten nadenken over de gevolgen. Ik deed het gewoon, en het was goed. Als ik erover had nagedacht, tja, dan was de uitkomst anders geweest. De Leraar verscheen. “Ga terug!” Ik ging terug. De Leraar verscheen weer. “Doe dit!” Ik deed dat. De Leraar verscheen weer. “Doe dit!” Dat deed ik. Ik deed die dingen niet omdat de Leraar groots was. Ik wist bijna niets van de Leraar. Het kwam doordat ik reageerde. Het was mijn hart dat “Ja” zei. Ik veranderde de wind niet. Ik bracht de regen niet. Ik heb de zon niet verduisterd. Ik vernietigde mijn vijanden niet. Ik was geen meester, en dus liet de wereld me met rust zodat ik mijn echte werk kon doen.

Een student van Kennis zijn betekent dat je leert een uniform iemand te worden, niet meer een hele groep mensen. Je hebt één referentiekader in jezelf en één ware reactie op dat referentiekader. Dit is volkomen natuurlijk. Er wordt geen structuur opgelegd aan je ware aard. Er is alleen een tijdelijke structuur in je externe leven om je te helpen dit vermogen terug te winnen. Kennis brengt je weer in contact met het leven zoals het werkelijk is. Het brengt je weer in contact met je doel waarvoor je in de wereld bent gekomen. Het is waarlijk een nieuwe levenservaring.

Uit de knoop geraken zal veel moeite kosten. Hier geef je niet alles op en ga je op een berg zitten. Nee! Je begint gewoon de waarheid over je leven te vertellen, volgt de waarheid naar beste vermogen en staat toe dat je leven zich opent. Het is geen passieve toestand. Dan komt er misschien op een dag iemand langs die zegt: “Je bent een groot meester!” en dan zeg je: “Oh,” niet zeker of je dat wel goed vindt klinken. Je kunt een meester-leraar worden omdat je bedreven bent in het spreken of het aanspreken van mensen. Je kunt een meester-muzikant worden omdat je je instrument goed beheerst. Je kunt een meester atleet worden of een meester dit of een meester dat. Dat is anders. Dat is simpelweg bekwaam zijn in een specialisatie.

Het voornaamste probleem hier is dat mensen bang zijn voor hun eigen Kennis, omdat zij een leven hebben opgebouwd zonder haar en in veel opzichten tegen haar. Ze willen niet echt weten. Zij zijn bang dat hun Kennis hen van hun geluk zal beroven, hun zekerheden zal wegnemen, hun controle, hun doelen en hun ambities zal wegnemen en hen in een gevaarlijke en risicovolle situatie zal brengen. Dat is allemaal angst, angst, angst. Het is allemaal angst voor God – dat is alles – maar de mensen zeggen niet: “Ik ben vandaag ongelukkig omdat ik bang ben voor God.” Dat zeg je toch ook niet? “Ik ben depressief. Ik ben bang voor God.”

Kennis is zo sierlijk. Zij is zo mooi. Ze is zo doordringend. Als je je er ook maar een beetje voor openstelt, zal ze van je uitgaan als een zoete geur. Ze voedt iedereen om je heen. Mensen komen naar je toe, en ze weten niet eens waarom. Je ziet er niet per se anders uit. Misschien draag je die rare schoenen niet meer, of heb je jezelf een beetje opgekalefaterd. Jij weet niet waarom ze er zijn. Zij weten niet waarom ze er zijn. Je bent gastheer voor iets groters. Je leven gaat daar nu over, niet omdat je het zo gepland hebt, maar gewoon omdat je haar de ruimte biedt om binnen te treden.

Mensen die alles uit het leven willen halen, krijgen misschien wat ze willen, maar ze zullen niet tevreden zijn. Dan is hun enige middel tot vrijheid, teleurstelling, diepe teleurstelling. Student worden is iets heel groots. Het is heel belangrijk. Er zijn maar weinig echte studenten. Veel mensen willen onmiddellijke resultaten. “Ik wil het nu!” Ze weten niet wat ze willen, maar ze willen het onmiddellijk. Ze weten tenminste dat ze het niet hebben, ook al weten ze niet wat het is.

Student worden betekent dat je bereid bent te volgen en je verantwoordelijk bent voor je voorbereiding. Dit vergt discipline en consistentie. Het is een prijzenswaardige toestand. Je rol in je eigen ontwikkeling is vrij klein. Je hoeft alleen de voorbereiding te volgen zoals je die ontdekt. Als de voorbereiding zegt: “Ga hierheen”, dan ga je daarheen. En als je een bladzijde openslaat en er staat: “Je kunt beter uit deze situatie stappen,” dan doe je dat! Niet omdat het preparaat een heilig boek is, maar gewoon omdat je in jezelf weet dat het zo moet zijn. Als Kennis wordt uitgeoefend, wordt ze krachtig en doordringend. Het is echter niet jouw Kennis. Mensen zeggen: ” Nou, ik heb mijn kennis en jij hebt jouw kennis.” Wat ze zeggen is: “Ik heb mijn interpretatie en jij hebt de jouwe.” Er bestaat geen individuele Kennis.

Het belangrijkste is dat je leert hoe je moet leren. Als je dat kunt, zul je dit leven met ware voldoening afsluiten, door te leren hoe je moet leren. Onze voorbereiding voor studenten is zeer specifiek. Zij ontwikkelt essentiële kwaliteiten in het individu en geeft richtlijnen zodat mensen ophouden zichzelf uit gewoonte pijn te doen. Ze bied je een gelegenheid om vrijuit te gaan, om lang genoeg vrij te worden om je vrijheid te waarderen.

Er wordt steeds opnieuw een beroep gedaan op jouw Kennis als een bron voor ontdekking en ontwikkeling. Je vermogen om Kennis in de meest voorkomende situaties tot uitdrukking te brengen wordt aangemoedigd. Je moet iemand zijn die consequent genoeg is om dagelijks een oefening te onderhouden, wat een stabiliserend effect heeft op de rest van je leven en je zaken. Je begint te luisteren in plaats van zoveel te praten. Je begint te kijken in plaats van te projecteren. Je begint te voelen in plaats van te denken. Je krijgt relaties van echte waarde, en je wordt aangemoedigd om actie te ondernemen waar actie nodig is in je leven. Je leert leiden en je leert volgen, want elke leider is een diepgaande volger. Er zijn geen leiders in de wereld, zie je. Als je volgt, zul je leiden. Als je niet volgt, zul je volgen en niet weten dat je volgt. Iemand trekt je mee, en jij trekt iemand anders mee. Zo gaat dat. Als je de richting inslaat die je leven moet inslaan, heb je veel hulp tot je beschikking. Als je probeert een andere richting in te slaan, zal het lijken alsof je dat alleen doet.

Er zijn dingen waar je je heel specifiek op moet toeleggen, want het leven heeft twee aspecten: Je hebt concrete prestaties en je hebt Mysterie. Je moet beide benaderen. Het Mysterie opent je voor een grotere ondersteuning dan je zelf zou kunnen bieden en behoed je voor veroordelende omstandigheden. Door je toe te leggen op concrete zaken kun je je zelfrespect terugwinnen en een stevig fundament leggen. Dat is de bedoeling van persoonlijke groei: een fundament leggen voor Kennis. Welke andere waarde heeft deze? De persoon die je probeert te verbeteren zal als een kledingstuk worden afgeworpen wanneer je vertrekt. Als je stabiel wordt, kun je iets groters vertegenwoordigen. Zonder Kennis ben je nog steeds ernstig verward en onderhevig aan ellende. Zonder doel, betekenis en richting is je leven nog steeds een wanhopig gebeuren.

Als je denkt aan je spirituele voorbereiding, denk dan niet aan meesterschap maar aan bekwaamheid. Met bekwaamheid ben je in staat te functioneren en dagelijks deel te nemen aan het leven, of je nu blij of verdrietig bent, of de omstandigheden goed of moeilijk zijn. Het is als het verschil tussen een huwelijksreis en een huwelijk. Wanneer mensen hun Innerlijke Leraren ontdekken, gaan ze vaak lange tijd in een soort wittebroodswekenfase. Het draait allemaal om prachtige ervaringen en romantische intermezzo’s! Natuurlijk geven de Leraren gewoon af en toe hun zegeningen, terwijl de studenten in vervoering zijn met zichzelf. Maar als studenten volharden, beginnen ze zich te nestelen in een echte relatie met het leven en beginnen ze over een lange periode samen te werken. Dit wordt het bouwen van een fundament genoemd. Het is niet aanlokkelijk, maar het is zó vitaal en zó verkwikkend voor je leven. Als je een fundament hebt, kun je anderen een fundament bieden, want wat de meeste mensen zoeken is een fundament. Op dit fundament kan dan iets gebouwd worden dat niet van jezelf is. Jij moet het fundament bouwen, maar wat erop gebouwd wordt, bouwt God.

Wij onderwijzen een zeer praktische benadering van het leven en vaak is het nodig, ook al is dit een spirituele training, om mensen te ont-geestelijken. Je streven naar God moet gebaseerd zijn op een succesvol leven in de wereld. Met succesvol bedoel ik niet dat je rijk en beroemd bent. Het wil gewoon zeggen dat je leven in de wereld toereikend is, en dat je daarop voortbouwt. Het Plan van de Leraren vraagt om de ontwikkeling van studenten die een basis hebben, want zij verkeren in de positie om te geven. Hun leven draait niet om pogingen om al hun grote behoeften te vervullen, want daar ligt geen vervulling. Hun behoeften zijn voldoende bevredigd, zodat zij in staat zijn iets groters bij te dragen. Daardoor zijn ze in staat iets groters te ontvangen.

Nu is het heel moeilijk om Kennis en Meesterschap vanuit een logisch standpunt te benaderen, want als je probeert logisch te zijn over Kennis, heb je geen Kennis meer. Je hebt je logica. Wanneer je een bepaald perspectief op Kennis toepast, heb je jouw perspectief. Je ervaart Kennis individueel volgens jouw perspectief, maar Kennis gaat jouw perspectief te boven. Het grote keerpunt in het leven is wanneer je je leven laat leiden door iets dat je niet kunt begrijpen, maar dat je van harte kunt volgen. Dat brengt grootsheid in de wereld.