Vergiffenis

Ik wil je graag een kader bieden om naar vergeving te kijken en je de gelegenheid geven om de relevantie ervan in te zien voor jouw ontwikkeling en geluk. Tegenwoordig is er veel idealisme over vergeving. Veel mensen die een spiritueel gedachtegoed hebben ontwikkeld, hebben boeken en leringen bestudeerd waarin dit onderwerp uitvoerig aan de orde komt. Voor andere mensen is het misschien niet iets waar ze veel over nagedacht hebben. Maar als je je eigen geest begint te onderzoeken en je gedachten, gevoelens en gedrag observeert, realiseer je je de relevantie van dit belangrijke onderwerp.

Dus willen we het hebben over vergeving, omdat het een pad van verlossing vertegenwoordigd. Het is een activiteit, als we het zo kunnen noemen, die jouw aandacht verdient. Het is relevant omdat er veel te vergeven valt. Je raakt gemakkelijk van streek door de wereld waarin je leeft. Je oordeelt vaak over jezelf en dus ook over anderen. Je ergert je aan veel omstandigheden en gebeurtenissen, groot en klein. Als je wilt beginnen de ware kwaliteit van je geest en je ware vermogens te ontdekken, hoe kun je dit dan doen of aanpakken als je door zoveel storende factoren wordt belaagd? Hoe begin je?

Nou, het feit is dat mensen niet beginnen. Ze beginnen nooit. Ze zijn als zaden die uit de hemel vallen en nooit opengaan of ontkiemen. Wat ze bevatten in zo’n gewone buitenkant is een rijkdom aan leven en de mogelijkheid tot leven. Jullie zijn allemaal zaden, op de aarde geworpen, in een poging te ontkiemen. Jullie bevinden je in vruchtbare grond. Je hebt voedingsstoffen nodig en je hebt iemand nodig die voor je ontwikkeling zorgt. Wat jullie in jezelf bezitten is zoveel groter dan je huidige vorm zou suggereren – iets dat zo klein en schijnbaar zo beperkt is, maar zo’n grote levenskracht bezit.

Wat zit dan in de weg? Zit je niet kunnen vergeven in de weg? Nou, dat klopt, maar het is meer dan dat en daarom wil ik het idee van het onvergeeflijke uitbreiden: de oordelen die je hebt over jezelf, anderen en het leven in het algemeen. Deze oordelen houden je vast in de persoonlijke kant van je geest. In feite vormen ze je persoonlijke geest, die een zeer beperkt identiteitsbesef vertegenwoordigt. Iedereen in de wereld heeft hier last van, want dit hoort bij het in de wereld zijn. Maar voorbij deze beperkte identiteit ligt je ware reden waarom je hier bent. Je kunt je doel niet kennen vanuit je persoonlijke geest. De waarde van de persoonlijke geest is om een medium te verschaffen waarmee het Grotere Leven kan beginnen zichzelf uit te drukken in deze wereld. We noemen dit Kennis, een allesomvattende term.

Die grievende oordelen die je over jezelf en anderen hebt – en waarvan vele zo door het leven gestaafd lijken – wat kunnen ze doen voor jou, die het Goddelijk zaad bezit? Als mijn gesprekje voorbij is, zul je misschien een beetje protesteren, want ik zal zeggen dat je rancune niet gerechtvaardigd is en jij zult zeggen: “O, hoe kan hij zoiets zeggen? Kijk eens wat hier gebeurd is. Deze mensen zijn vreselijk mishandeld en gewond geraakt en er is overal verwoesting. Hoe kan hij zeggen dat mijn ideeën niet gerechtvaardigd zijn? Is wat er nu gebeurt geen verschrikkelijke gebeurtenis?” Je zult hiervoor in de wereld in grote mate overeenstemming vinden, maar je gedachten erover zijn nog steeds niet gerechtvaardigd. Je mag ze voor waar houden als je in je persoonlijke geest wilt blijven, want waar denkt de persoonlijke geest aan? Hij heeft angst, hij heeft opwinding en hij heeft oordeel. Neem je oordeel weg en de dingen beginnen uiteen te vallen. Dan begin je door de schijn van dingen heen te kijken.

Je bent niet naar de wereld gezonden om over de wereld te oordelen. De wereld is een belachelijke plek, dus waarom zou je erover oordelen? Het is een prachtige en mooie schepping die nergens op slaat. Maar je bent hier niet gekomen om de wereld te doorgronden. Je bent hier gekomen om iets belangrijks te dragen dat wil groeien, en met de juiste omgeving, aanmoediging en natuurlijk jouw toestemming, zal het vanzelf groeien. Dat is je grotere leven. Je persoonlijke geest is als een omhulsel dat de zuigeling bevat. Zodra de zuigeling door het omhulsel begint te breken, wordt het omhulsel weggegooid en is het leven dat eruit voortkomt zoveel groter en zoveel natuurlijker. Oordeel en niet-vergeven binden je aan je omhulsel. Velen van jullie beseffen het gewicht en de last van het dragen van zulk oordeel en de pijn van het onderhouden van zulke vormen van rancune. Ze zijn als tralies op je weg.

Vergeving bevrijd je tijdelijk. Je kunt nu rustig ademhalen. Je hebt zojuist één vijand uit je leven verwijderd. Dat geeft een grote opluchting. Vergeving brengt dus altijd opluchting teweeg, en met opluchting ben je in staat om de situatie anders te zien. Het is nu niet bedreigend voor je. Al is het belachelijk, het maakt niet uit. Het leven hier is belachelijk! Daarom ben je gekomen.

Mensen komen naar de wereld en zeggen: “Waar is al het goede voor mij?” en ze raken teleurgesteld. De wereld heeft niet wat jij wilt, maar jij hebt wel wat de wereld nodig heeft. Jij doet ertoe. De wereld niet. Als de wereld ertoe doet, doe jij dat niet. Hoe meer jij iets zinnigs in de wereld ontdekt, hoe minder zinnig jij bent. En God is zeker niet zinnig. Hoe kan God toestaan dat zulke dingen gebeuren? Of er is geen God, of God is slecht, of jij bent zo slecht, zo misdadig dat God je straft door je naar deze plek te sturen. Dit is allemaal belachelijk! De wereld is mechanisch gezien zinnig, maar buiten dat is ze niet zinnig. Als je dat kunt accepteren, dan zul je ophouden met erover te klagen. Jullie zijn allemaal gekomen om iets aan de wereld te geven. Het is duidelijk dat je rancune je hierin belemmert. Dus rancune is een last. Het geeft je het gevoel dat jij de geschenken die we je geven en waaraan we je herinneren onwaardig bent.

Kijk, de kern van je oordelen over anderen en de wereld is namelijk je eigen persoonlijke schaamte. Waarom is er schaamte? Omdat je oordelen hebt die het leven niet deelt en je als gevolg daarvan het leven hebt afgewezen. God heeft jouw genezing heel eenvoudig, heel direct en ongecompliceerd gemaakt. Een leven zonder God is extreem ingewikkeld en vreselijk angstig. Het wordt altijd omringd door angst en de dreiging van vernietiging. De enige manier waarop mensen in de wereld kunnen leven is door een soort god te hebben. Als je God niet ervaart, verzin je een god. Iedereen heeft een god hier in de wereld. Als je zonder God leeft, heeft het leven geen betekenis. Het is voorbij. Dus, als je God niet ervaart, verzin je een god en dan probeer je de god die je hebt gemaakt te ervaren. Maar de god die je hebt verzonnen is niet helemaal bevredigend, en dus volgt teleurstelling op teleurstelling.

Welnu, iedereen hier heeft oordelen over zichzelf, toch? Je ziet er niet perfect genoeg uit, je bent niet voorbeeldig op de juiste gebieden, je kunt dit niet, je bent dom op dit gebied, te lang, te kort, te dun, te dik, te dom, te serieus, en ga maar door! En mensen stellen de vraag: “Hoe kan ik van deze vreselijke oordelen afkomen? Ik zie dat ik deze oordelen heb. Ze binden me, houden me gevangen, belasten me. Ze kwellen me. Hoe kom ik ervan af?” Nou, je kunt ze niet kwijtraken waar je bent, maar je kunt iets anders doen in je leven waar ze niet nodig zijn en dan beginnen ze te verdampen. God heeft een Plan en hoe dat Plan werkt is dat het je iets zinvols te doen geeft in je leven. Het geeft je een zinvol fundament voor relaties en participatie. Kun je deze oordelen uitwerken? Dat kun je niet. Je kunt niet in de kamer van rancune blijven en alles verbeteren, maar je kunt de kamer wel verlaten.

Mensen stellen zich de vraag: “Hoe kom ik van deze last af die ik van binnen draag? Mijn geest is als een doornenkroon.” Je kunt de doornen niet comfortabeler maken, maar je kunt wel iets in je leven doen waardoor het zaad dat je draagt tevoorschijn komt. Dit is de bron van ware genezing. Hierin word je niet gewoon cosmetisch aantrekkelijker gemaakt of tijdelijke verlichting of comfort gegeven. Het is niet voldoende dat ik zeg dat je oordelen over jezelf ongegrond zijn. Wil je ze opgeven omdat ik dat zeg? “Nou, de leraar zegt dat ik niet zo hoef te denken. Ik zal nooit meer zo denken.” Poef! De gedachten zijn weg! “Hij is een geweldige genezer! Hij heeft me betoverd!” Ik zie de krantenkoppen al voor me. “De volgende Messias is hier.”

We willen niet te ernstig zijn over dit onderwerp, omdat jullie er al te ernstig over zijn. Het is ernstig. Je kunt het niet ontkennen, maar je hoeft jezelf er ook niet voor te kruisigen. Kennis volgen is de weg. Je begint met het nemen van beslissingen op basis van je diepste neigingen, maar dit is slechts het begin. Denk niet dat Kennis alleen intuïtief beslissingen nemen is. Oh, nee! Dit zijn slechts de allereerste stappen, de babystapjes. Maar deze beginstappen zijn heel belangrijk, want Kennis volgen betekent dat je je afkeert van alle beschuldigers, zowel intern als extern, om iets te volgen dat je nu belangrijker vindt. Hier moet je je Kennis steeds meer waarderen, wat je zelfhaat uitwist. Maar je zult geen succes hebben als je denkt dat je groots bent. Kleine zaadjes zijn nog niet groots. Zij die waarde hechten aan hun ware waarde zijn bereid om kleiner te zijn. Het is geen belediging voor hen. Zij die zichzelf haten kunnen het idee niet verdragen. Voor hen is het pijnlijk. Als God een zaadje zou kunnen zijn, hoe klein, hoe nederig – geen identiteit om te beschermen.

Volg daarom het Pad van Kennis. Het is zo eenvoudig en toch is het zo gebiedend. De eenvoudige weg is de gebiedende weg. Het maakt je leven heel direct. Je kunt nu niet aan de zijlijn zitten en je voorstellen hoe het leven zou kunnen zijn. Je hoeft geen ingewikkelde ideeën over de menselijke natuur in stand te houden, want de menselijke natuur is niet ingewikkeld. Het enige complexe in het universum is verwarring. Jij bent niet complex. Zie dat niet als vernederend. Mensen denken graag dat ze multidimensionale stralende wezens zijn die alle mogelijkheden bezitten. Jij bent groter dan dat alles. Een minuscuul levenszaadje is groter dan dat alles.

Waarom is vergeving zo’n opluchting? Omdat het je geest laat openen en ontspannen. Waarom is vergeving zo moeilijk te bereiken? Omdat je bang bent om verder te gaan dan je geest. Je blijft liever ellendig met kleine ideeën zitten en kauwt erop, als harde snoepjes, dan dat je verder gaat in onzekerheid. Kennelijk heb ik het over een diepgaande verandering in het denken. Het is geen verandering die jij teweeg kunt brengen. Je kunt je denken niet veranderen. Je kunt je beoordelingsgewoonten veranderen; je kunt je beslissingen veranderen, maar wat jou verandert is groter. Wat uit je omhulsel breekt is iets dat je niet hebt uitgevonden en niet kunt sturen. Rancune onderdrukt het alleen maar. Wat tevoorschijn komt ben jij. Het heeft geen zelfbewustzijn omdat het niet iets anders probeert te zijn, dus het vergelijkt of contrasteert zichzelf niet met andere dingen.

We leren mensen hun Kennis te herkennen, haar te gaan gebruiken en het pad van Kennis te gaan bewandelen volgens de Oude Leer. Onmiddellijk worden mensen geconfronteerd met een aantal obstakels. Het belangrijkste obstakel is hun gebrek aan zelfvertrouwen, dat hun zelfhaat weerspiegelt. Kun je iets in jezelf vertrouwen als je geest je zo vaak voor de gek heeft gehouden, als je er zo vaak achter bent gekomen dat je ernaast zat toen je dacht dat je gelijk had, als je zo vaak zulke domme dingen hebt gedaan? Kun je vertrouwen op iets in jezelf dat je niet kunt definiëren en dat je zelden ervaart? Lukt je dit?

In De Weg van Kennis geven we je heel eenvoudige oefeningen. Mijn hemel, de oefeningen zijn eenvoudig! “Oh, ze zijn zo moeilijk!” zul je misschien zeggen. Waarom is het moeilijk als ik zeg: “Laten we dertig minuten per dag oefenen in het ervaren van Kennis.” “Ah! Dat is moeilijk!” Waarom is het moeilijk? In de badkamer breng je meer tijd door met naar jezelf te kijken. Waarom is het moeilijk? Het is moeilijk omdat je jezelf niet de moeite waard vindt. Dit is namelijk echt een investering in jezelf.

Laten we nu dit zeer belangrijke punt maken. Mensen zijn doodsbang voor hun eigen oordelen. Daarom kan naar binnen kijken in het begin zo onheilspellend lijken. Het is daarbinnen allemaal donker, weet je, en daar zijn die vreselijke gedachten, vreselijke herinneringen en beelden. De wereld heeft je leren haten. De wereld leert je dit omdat ze niets weet. Jij weet wel iets. Daarom is de wereld niet jouw plaats van oorsprong. Jij bent een bezoeker. Je bent niet slechts een deel van de biologische machinerie van deze wereld. Je draagt het zaad van Kennis. Ongebruikte Kennis is een verschrikkelijke last. Het is de bron van ieders neurose. Het is alsof je een arm hebt die je nooit gebruikt. Nou, het is een onhandig ding om de hele dag mee rond te lopen, nietwaar? Dat ding dat aan je lichaam bungelt – het werkt, maar je gebruikt het gewoon nooit. Het zit altijd in de weg. Probeer maar eens een shirt aan te trekken met één hand. Wat vervelend!

Dus wanneer individuen hun Kennis beginnen te volgen, worden ze geconfronteerd met hun eigen gebrek aan zelfvertrouwen en hun angst voor hun veroordeling van zichzelf. Het zijn hun eigen ideeën waar ze bang voor zijn. Wat hen bang maakt zijn hun eigen ideeën! Welnu, de enige manier om te weten dat een idee slechts een idee is, is door het onder ogen te zien als het je in de weg staat. Als je een student van Kennis wordt en een diepere, meer diepgaande kracht in jezelf begint te volgen, zul je geconfronteerd worden met je eigen twijfels en je eigen oordelen over het leven.

Zie je, het maakt Kennis niet uit wat je gedaan hebt. Zij wil alleen van binnenuit afstralen. Mensen denken, in psychologische termen, dat ze al die onopgeloste problemen uit het verleden met zich meedragen. Mensen denken: “Ik moet de komende twintig jaar besteden aan het oplossen ervan en dan kan ik misschien een mens zijn die gelukkig kan zijn en met een frisse blik van de dingen kan genieten.” Nou, dat plaatst de oplossing gemakshalve in de toekomst, nietwaar? Twintig jaar je verleden oplossen is belachelijk! Je zult je leven beëindigen met een ongeopend zaadje. Dat is niet wat we voorstellen.

Je zult ontdekken dat je het leven heel effectief kunt leven zonder deze oordelen te hoeven vellen. En als je eenmaal de ervaring hebt om dit te doen, wat je zelfs in het begin kunt hebben, zal dit je overtuiging versterken dat wat je volgt je volledige toewijding waard is. Dit zal je in je eigen ogen verlossen omdat je je waarde zult zien in relatie tot iets heel groots. De waarde van mensen moet aan hen getoond worden. Het is niet voldoende als ik zeg: “Je kunt vergeten dat je jezelf niet leuk vindt, want jullie zijn allemaal geweldig.” Nu zeg ik zeg dat omdat het waar is. Ik geniet heel erg van jou, maar is dat voldoende? Je waarde moet worden aangetoond. God zal het meeste werk doen en jij krijgt alle eer. God heeft de eer niet nodig.

Het pad naar oplossing vraagt echter wel dat je je heel bewust wordt in het nu. Hier kun je beginnen met jezelf te zien oordelen en beschuldigen te uiten tegen jezelf en anderen en voldoende aanwezig te zijn om dit te stoppen wanneer het begint te gebeuren en een andere weg te kiezen. Weet je, de persoonlijke kant van je geest bestaat uit gewoontes. Dat is alles wat het is, gewoontes. Het is een heel netwerk van gewoontes. Daarom blijft hij zichzelf steeds herhalen. Hoe meer je je persoonlijke geest ziet, hoe meer je ziet hoe repetitief hij is, want zo houdt hij zijn identiteit in stand. Je persoonlijke kant hoef je niet te veroordelen of te verwerpen. Hij is nuttig. Hij begrijpt praktische zaken en is heel nuttig, maar hij is een bijzonder slechte god.

Dus, om te beginnen met het volgen van Kennis, moet je je realiseren dat je haar nodig hebt en het gevoel hebben dat je haar waard bent. Dit is op zich al een stap naar erkenning en een belangrijke stap weg van zelfhaat. Simpelweg je gedachten over jezelf veranderen lost het dilemma niet op, want dat voorziet niet in je ware behoeften. Door iets in jezelf te volgen dat niet gebaseerd is op jouw oordelen, neem je er helemaal afstand van. Zonder jouw aandacht en herbevestiging beginnen ze gewoon op te lossen. Daarom geeft God je iets zinvols te doen dat niets met je conflicten te maken heeft. Je zou kunnen zeggen: “Ik ben hier om dit uit te werken en dat op te lossen”, maar dit is gewoon jouw manier om te proberen je nieuwe leven relevant te maken voor je oude leven.

Overleven is niet de belangrijkste zorg voor de man en vrouw van Kennis. Ze verkeren in een positie om bij te dragen aan het leven omdat ze bezitten wat het leven hier niet heeft, en dus hebben ze een leven dat niet verarmd is. Het zijn individuen die in een positie verkeren om betekenis te geven aan de wereld. Ze zijn niet grandioos, maar toch kan deze betekenis uit hen voortkomen. Het enige wat mensen echt willen, zie je, is ergens bij horen en waarde toevoegen aan hun situatie – ergens thuis zijn en deel uitmaken van iets echts. Dan kunnen ze tot rust komen en meedoen, en hun waarde en betekenis zullen hen steeds opnieuw getoond worden, want waarde en betekenis kunnen alleen worden getoond.

Omdat je in een wereld van beperkingen leeft, zul je hier altijd beperkingen hebben en altijd vergissingen begaan. Toch heb je nu geen reden tot veroordeling omdat je niet probeert de wereld mooier te maken. In feite probeer je niets te maken. Je bent nu actief om Kennis toe te staan jouw bijdrage te sturen. Als je te dik, te dun, te lang, te kort, te dom, te serieus, te wat dan ook bent, maakt dat niet uit. De wanhopige poging om jezelf te rechtvaardigen, dat grote harnas, begint nu weg te vallen.

Zie je, God is als lucht. Iedereen is absoluut afhankelijk van God, maar ze denken nooit aan God. Mensen houden zich alleen bezig met objecten, maar de essentie die hen van moment tot moment in leven houdt en die zorgt voor deze authentieke wereld waarin ze leven, wordt als vanzelfsprekend beschouwd en er wordt nooit aan gedacht. Wanneer de essentie belangrijker is dan alles wat je ziet, dan zul je een grote kracht in je leven voelen en zal dankbaarheid bij je verblijven.

God trekt iedereen naar Huis. Dat is jouw Kennis – die je naar Huis trekt, je binnenhaalt, je dichtbij trekt. Zodra Kennis begint op te komen, zal ze ernaar streven zichzelf te vervullen en zal de hele basis voor rancune verdwijnen. Wat de wereld nodig heeft is dat individuen hun Aloude Thuis hier vinden en naar toe brengen. Dan zal de wereld ophouden een plaats van verloochening te zijn.