Discretie

WAT BETEKENT DISCRETIE? Het betekent het vermogen om te weten wanneer te spreken en wanneer niet te spreken. Kan je je herinneren dat je iets zei en dan spijt had dat je het gezegd had? Kan je je herinneren dat je iets tegen iemand zei en je realiseerde dat het verkeerd was om dat te zeggen? Misschien was het verkeerd voor hen, of het vertelde misschien te veel over jou. Kan je je herinneren dat je iemand anders iets vertelde, maar dat dat ongepast was? Of misschien zei je op dat moment iets dat door een verkeerd iemand werd opgepikt of dat verkeerd geïnterpreteerd werd en dat jou later begon te achtervolgen?

Als je over deze zaken nadenkt, zal je zien dat ze een groot communicatieprobleem vormen. In het algemeen zijn er drie verschillende ontwikkelingsstadia bij het communiceren. Het eerste stadium is het onvermogen om jezelf uit te drukken. Het tweede stadium is het gevoel dat je jezelf duidelijk moet maken. En het derde stadium is dat je jezelf niet duidelijk hoeft te maken uitgezonderd op zeldzame gelegenheden tegen bepaalde mensen. Deze drie stadia vertegenwoordigen die drie ontwikkelingsstadia bij de mens: de stadia van afhankelijkheid, onafhankelijkheid en onderlinge afhankelijkheid.

In het eerste stadium ben je je nauwelijks bewust van wat je eigen ervaring is en vind je het erg moeilijk om die ten opzichte van iemand anders onder woorden te brengen. Je hebt de vaardigheid niet om het onder woorden te brengen of je bent je niet bewust van wat je onder woorden wilt brengen, of je bent te angstig dat je de kloof niet kunt overbruggen om het uit jezelf te trekken. Dit eerste stadium dan, is er een van zelfonderdrukking. Het is geen stadium waar veel onderscheidingsvermogen en discretie worden gebruikt.

In het tweede stadium ervaar je enige vrijheid, hetgeen betekent dat je eigen ideeën ervaart en in staat bent vrijer en onafhankelijker te denken. Gedurende deze fase voel je je bijna genoodzaakt om jezelf uit te drukken. Je wilt je vrijheid gebruiken. Je wilt jezelf niet inhouden want je probeert te ontsnappen aan al dat inhouden van jezelf dat jou voorheen aan banden legde.

Dan bereiken we het derde stadium, het stadium waarin je op zeer verantwoordelijke wijze met anderen informatie uitwisselt. Hier wordt discretie erg belangrijk, want je realiseert je dat alles wat je zegt anderen beïnvloedt en in alles wat je zegt verklaar je jezelf op een erg permanente manier. Zeker iedereen die zich in een verantwoordelijke of leiderspositie bevindt realiseert zich dat alles wat hij zegt door iemand serieus genomen wordt. Hij moet veel voorzichtiger zijn in wat hij zegt en in wat hij wil benadrukken. Hier brengt communicatie verantwoordelijkheid met zich mee, niet alleen naar jezelf en je verlangen om jezelf uit te drukken, maar verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt als gevolg van je zelfexpressie.

Derhalve hebben we afhankelijkheid, onafhankelijkheid en onderlinge afhankelijkheid – de drie stadia van menselijke ontwikkeling. De meeste mensen bevinden zich in de eerste twee stadia. In feite bevinden de meeste mensen zich in het eerste stadium; velen werken zich omhoog naar het tweede stadium en maar zeer weinigen hebben überhaupt het derde stadium bereikt. In het eerste stadium kunnen mensen niet spreken. In het tweede stadium moeten ze spreken als een expressie van hun vrijheid en onafhankelijkheid. In het derde stadium spreken ze zelden met bepaalde mensen om bepaalde redenen, want ze beseffen hier de grote verantwoordelijkheid die gepaard gaat met zelfexpressie. Als je hierover nadenkt zal je begrijpen dat je binnen deze drie stadia een diepgaand begrip van je eigen ervaring ontwikkelt, dat je wijsheid vergaart en hoe die op de meest effectieve manier in de wereld tot uitdrukking gebracht kan worden.

In het eerste stadium, van afhankelijkheid, kan je jezelf niet uitdrukken omdat je je niet voldoende bewust bent van je eigen ervaring en je bezit nog niet de vaardigheden of moed om de banden te verbreken die je tegenhouden. In het tweede stadium, van onafhankelijkheid, verbreek je die banden en je verlangen om te communiceren is meer een verlangen om energie los te laten en jezelf te ontlasten dan om effectief anderen te veranderen of te beïnvloeden. Hier wordt zelfexpressie erg chaotisch. Je beseft de gevolgen van wat je zegt nog niet. In plaats daarvan geniet je van de vrijheid om het te zeggen.

Het derde stadium, van onderlinge afhankelijkheid, waar je een wisselwerking in relaties vanuit een positie van verantwoordelijkheid en zelfbewustzijn begint, is het stadium waarin jouw discretie steeds belangrijker wordt, want zonder dat veroorzaak je ongewenste en desastreuze gevolgen voor jezelf en voor anderen. Hier moet je terughoudendheid leren. En hier moet je onderscheidingsvermogen leren teneinde te bepalen wanneer en waar je jezelf moet uiten. Terughoudendheid is hier belangrijk want je moet vaak nalaten wat je wilt zeggen. Mensen die zich in het tweede stadium van onafhankelijkheid bevinden kunnen vaak iets nalaten niet tolereren. Ze denken dat iets achterhouden een schending van hun natuur en hun vrijheid is. Ze denken dat ze het recht hebben om alles t.o.v. iedereen onder woorden te brengen. Nou, ze zullen uiteindelijk ontdekken dat dit ongewenste resultaten en conflicten oplevert. Het veroorzaakt grote problemen in de wereld. Dus als ze slim zijn, zal het tot ze doordringen dat ze beter op moeten letten met wie ze communiceren en wat ze zeggen.

Die individuen die wijs geworden zijn moesten gaan beseffen dat ze overal, bij iedereen en op elk moment voorzichtig moeten zijn met wat ze zeggen. Ze zijn voorzichtig omdat ze beseffen dat zelfexpressie relaties beïnvloedt en een reactie in anderen veroorzaakt. Ze willen zuivere relaties cultiveren en ze willen een zuivere reactie voeden. Ze willen niet de ellende die gepaard gaat met onverantwoordelijke zelfexpressie. Door wijze mensen wordt deze terughoudendheid dan niet gezien als zelfonderdrukking. Zij zijn in staat zichzelf volledig te uiten. Ze zijn in staat om hun gevoelens, hun boosheid, hun bedroefdheid, hun vreugde, hun inspiratie, hun teleurstelling enzovoort, onder woorden te brengen. Ze hebben deze vaardigheid ontwikkeld. Nu weten ze dat ze die met wijsheid moeten gebruiken.

Mensen in het eerste stadium van afhankelijkheid kunnen hun gevoelens niet effectief onder woorden brengen want ze kunnen ze niet ten volle ervaren. Mensen in het tweede stadium van onafhankelijkheid beginnen hun eigen spectrum aan emoties en hun eigen ideeën te ervaren en hun verlangen om deze onder woorden te brengen is groot. Maar dit verlangen is nog niet ontsproten uit wijsheid. Een wijs iemand moet te allen tijde discretie beoefenen. Hier zullen gevoelens van eenzaamheid en buitensluiting bestaan, want wijze mensen kunnen de diepte van hun ervaring niet bij veel mensen effectief uiten. Ze moeten hun ervaring binnenhouden en haar daar laten groeien. Dit genereert focus en energie, wat kracht is. Dit ontwikkelt tevens respect voor andermans ervaring en positie in het leven en eveneens respect voor iemands eigen ervaring en positie.

Kracht moet gepaard gaan met verantwoordelijkheid zodat kracht met wijsheid gebruikt kan worden en een gunstig effect kan hebben. Hoe waar is dit in zelfexpressie. Hier is Kennis je gids, want Kennis zal je aanzetten met bepaalde mensen te praten en bij ieder ander stil te blijven. Terwijl je naar Kennis toegroeit en terwijl je je relatie met Kennis cultiveert en leert Kennis te ontvangen, zal ook jij krachtige dingen tegen bepaalde mensen zeggen en stil zijn bij ieder ander. Dit zal zonder oordeel of veroordeling gebeuren. Je zult niet de ene persoon als waardig en de ander als onwaardig beoordelen. Dat heeft hier niets mee te maken. Het is alleen dat je je geroepen voelt bepaalde dingen te uiten naar bepaalde mensen bij wie je het gevoel hebt dat ze jouw zelfexpressie op een constructieve en gunstige manier kunnen begrijpen. Bij ieder ander houd je die zelfexpressie in en laat haar potentieel groeien.

Het is interessant dat mensen in het tweede ontwikkelingsstadium, onafhankelijkheid, die zich zo krachtig voelen als ze hun eigen vleugels tot op zekere hoogte beginnen uit te slaan, voortdurend hun kracht en focus verspillen door onverantwoordelijke zelfexpressie. Voor hen gaat zelfexpressie meer over het zich van een last ontdoen, het uit hun systeem halen van hun ervaring. Ze willen het niet vasthouden. Ze denken dat terughoudendheid een vorm van zelfonderdrukking is. Omdat ze proberen te ontsnappen aan afhankelijkheid zijn ze bang ook maar iets vast te houden en hebben de neiging om zich zwaar gekrenkt te voelen als ze dat moeten. Dit is een puberaal ontwikkelingsstadium. Adolescentie wordt gekenmerkt door nieuwe uitdrukkingsvormen en ervaringen van kracht, maar zonder de wijsheid en verantwoordelijkheid om kracht te dragen of die wijs te gebruiken.

Het tweede ontwikkelingsstadium is als een onrijpe volwassenheid. Veel mensen proberen in het tweede stadium te komen omdat je daar doorheen moet. Veel mensen onderwijzen het zelfs. Ze zijn zeer kritisch op alles wat het recht van een persoon tot zelfexpressie ontzegt of het recht om alles te hebben, te doen of te zijn wat ze willen. Mensen onderwijzen dit omdat ze dit proberen te leren, maar ze beseffen nog niet dat er een uitgebreide fase volgt. Eigenlijk is het derde stadium, het stadium van onderlinge afhankelijkheid, zoveel groter dan de eerste twee dat ze niet met elkaar vergeleken kunnen worden. Je zult nooit uitgeleerd raken in het derde ontwikkelingsstadium, want er is hier zoveel groei en ontwikkeling door te maken.

Veel mensen willen kracht en alles wat ze met kracht associëren, maar weinigen willen de verantwoordelijkheid die ermee gepaard gaat. Verantwoordelijkheid vereist onderscheidingsvermogen, discretie en terughoudendheid. Kunnen mensen die van hun onafhankelijkheid genieten terughoudendheid beoefenen zonder het te zien als een vorm van zelfonderdrukking? Dat kunnen ze alleen maar als ze beseffen dat hun kracht een verantwoordelijkheid met zich meebrengt en dat, als ze geen chaos om zich heen willen creëren, ze hun vermogens voorzichtiger en verstandiger moeten gebruiken. Dit bereidt hen voor op discretie.

Nu denken veel mensen dat discretie simpelweg je mond houden is. “Zeg het niet. Zeg dat niet. Houd het in. Zeg tegen niemand iets. Je bent veiliger als je je mond houdt.” Zo denken mensen over discretie, maar dit is geen discretie. Discretie is weten wanneer te spreken en weten wanneer niet te spreken en dit trouw te volgen. Dat is discretie. Het vereist dat je kracht, bekwaamheid en een hoog niveau van zelfacceptatie bezit. Als je een strijdlustige relatie met jezelf hebt zal je niet in staat zijn iets met wijsheid te benaderen. De man en vrouw van Kennis kunnen zich onthouden van zelfexpressie zonder het gevoel te hebben zichzelf geweld aan te doen en ze zijn in staat het risico te nemen iemand iets belangrijks te vertellen, misschien iets dat riskant wordt geacht, zonder het gevoel zichzelf geweld aan te doen. In feite ontstaat het enige werkelijke gevoel jezelf geweld aan te doen als je tegen Kennis ingaat. Maar je moet Kennis voldoende ervaren om te weten wanneer je naar Kennis toe beweegt en wanneer je er vandaan beweegt.

Discretie is dus het vermogen om te spreken en niet te spreken. Nu kunnen velen zichzelf niet uiten, terwijl anderen voortdurend praten en alles zeggen tegen iedereen die wil luisteren en tegen iedereen bij wie ze zich op hun gemak voelen. Dit vertegenwoordigt twee vroege ontwikkelingsstadia maar geen van beide vertegenwoordigt een volwassen stadium. Geen van beide benaderingen is effectief in het voeden van een zuivere relatie of dingen op een harmonieuze manier tot stand te brengen in de wereld. Dus zou je de vraag kunnen stellen; “Hoe weet ik wanneer te spreken en wanneer niet te spreken?” Dat zal je weten omdat Kennis jou zal motiveren. Als je iets tegen iemand wilt zeggen en je voelt weerstand, zeg het dan niet. Als het gevoel van weerstand diep van binnen zit, zeg dan niets. Als de weerstand zich echter aan de oppervlakte bevindt en diep van binnen weet je dat je iets moet communiceren, dan moet je het risico nemen en de woorden zien te vinden zonder je te verontschuldigen. Hoe maak je het onderscheid tussen wat diep van binnen zit en wat aan de oppervlakte? Zonder Kennis kan je dit niet doen. Jij kunt denken dat elke impuls waar is of dat elke impuls angst vertegenwoordigt. Een student van Kennis worden is het cultiveren van je relatie met Kennis, die jouw meest primaire relatie is. Dit zal jou de ware betekenis van discretie leren, want je zult ontdekken dat Kennis alleen op bepaalde momenten spreekt. Zij wacht op de momenten van bereidheid, als de condities juist zijn, het publiek juist is en de behoefte er is.

Als mensen beginnen met het bestuderen van De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap en met het volgen van de oefeningen volgens de Aloude Traditie die hier gegeven worden, stellen ze Kennis altijd onophoudelijk vragen: “Vertel mij mijn doel. Vertel mij wat ik moet doen. Moet ik deze baan nemen of die baan? Moet ik met deze persoon mee of moet ik niet met deze persoon mee? Moet ik me openstellen of moet ik mij afsluiten? Hoe kan ik vrede hebben? Hoe kan ik kalm zijn? Hoe kan ik uit deze situatie komen? Hoe kan ik in die situatie komen?” Ze stellen voortdurend vragen en wat ervaren ze negentig procent van de tijd bij wat ze ontvangen? Ze ervaren stilte, of ze horen hun eigen verstand – hun eigen voorkeuren en hun eigen verwarring. Ze horen ja en nee, doe dit of doe dat niet – Ze horen al dit soort zaken. Maar dit bevindt zich allemaal aan het oppervlak van hun geest. Diep daar beneden heerst stilte.

Dit wijst naar Kennis. Kennis is vervuld in zichzelf dus zij is in staat zichzelf zeer lange tijd in te houden. In feite kan er een lange tijd bestaan tussen het Weten ervaren en het Weten uitdrukken. Normaal gesproken is dit het geval. Je kan iets weten en toch kan het jaren duren voordat het naar buiten komt. Je kan iets over elkaar weten en toch kan het bij jou jaren duren voordat je het effectief naar buiten brengt, als je het überhaupt doet. Is dit zelfexpressie? Nee. Dit is Kennis.

Je relatie met Kennis moet ontwikkeld worden om op dit niveau te kunnen functioneren. Voor het overgrote deel van de mensen die worstelen met afhankelijkheden is dit niet zinvol. Ze ervaren discretie niet in zo’n hoge mate. Ze ervaren zelfonderdrukking. Ze kunnen niet spreken. Vaak weten ze niet wat ze moeten zeggen en als ze dat wel doen, kunnen ze het vaak niet uiten. Waarom? Omdat het hun afhankelijkheden in gevaar zou brengen. Als je jouw onafhankelijkheid begint op te eisen en voor jezelf begint op te komen, begin je jouw afhankelijkheden in gevaar te brengen. Als je daar niet klaar voor bent zal je dat niet doen. Als je er klaar voor bent, begin je aan het tweede ontwikkelingsstadium, dat onafhankelijkheid is, waar je begint van haar vrijheden te genieten en haar verantwoordelijkheden te ervaren.

Ik geef je hier een idee van discretie binnen een groter verband. Het is verbonden met al het andere wat in De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap geleerd wordt. Om in staat te zijn te spreken als het gepast is en niet te spreken als het ongepast is, is een hogere ontwikkeling nodig – een breder begrip van jezelf, je natuur, de dynamiek van jouw relaties en een sterke trouw aan je eigen innerlijke leven. Dit alles representeert de ruimere sfeer van jouw ontwikkeling.

Misschien vraag je je nu af; “Hoe kan ik discretie ontwikkelen? Ik realiseer mij dat ik het moet gebruiken.” Ik zeg; “Word een student van Kennis.” Als je een verwantschap met Kennis ervaart en met de Grotere Gemeenschap, die het leven buiten deze wereld vertegenwoordigt, dan is De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap jouw weg. Hoe weet je dat het jouw weg is? Omdat je dat weet. Dat is het enige wat je bij de les houdt en jou in staat stelt je te ontwikkelen. Er wordt je per slot van rekening geen rijkdom, macht, liefde, gemak, plezier, glorie, Goddelijke interventie, contacten met engelen en al dit soort zaken beloofd. Je volgt De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap omdat je weet dat je die moet volgen. Dit zal je verder helpen.

Vroeg of laat vallen alle andere ambities en motivaties weg. En als ze wegvallen zal je beseffen dat de meeste gesprekken overbodig zijn. Het meeste waaraan je denkt als zijnde jouw behoefte om jezelf te uiten is er alleen maar om je onzekerheid te compenseren. Hier besef je dat alles wat je zegt waarde heeft of waarde zou moeten hebben. Zelfs als je luchthartig bent wil je dat dat een zinvolle ervaring is zonder te proberen er betekenis aan te geven. Hier wordt je natuurlijker. Je wordt meer als de natuur om je heen, die zwijgzaam en stil is, behalve als er dingen gebeuren. De persoon die stil en zwijgzaam is heeft meer diepgang en roept vaak respect op bij anderen, met name als zijn of haar stilte uit wijsheid is voortgekomen.

Individuen die bezig zijn met het herwinnen van Kennis beginnen het Mysterie van het leven te ervaren en ervaren dat ze het Mysterie binnenin zichzelf dragen. De aanwezigheid van dit Mysterie beïnvloedt anderen, zelfs als er niets gezegd wordt. De man en vrouw van Kennis hebben een grote impact op anderen. Ze verspillen hun energie niet aan zinloze gesprekken, analyses of speculaties. Omdat ze hun communicatie binnen henzelf houden groeit zij en wordt zij sterker. Ze versnipperen haar niet voortdurend door naar hun vrienden te snellen, alles te vertellen wat er met hen gaande is en al hun diepste ervaringen te delen teneinde het uit hun systeem te krijgen. Nee. De man en vrouw van Kennis houden het in hun systeem zodat het in kracht kan toenemen en meer geconcentreerd wordt. Ze willen hun energie nu vasthouden – om haar bruikbaar te maken en te richten – in plaats van haar te verbruiken zodra het ervaren wordt.

Mensen die wijs zijn hebben de noodzaak van discretie ervaren en brengen het effectief in praktijk. Ze praktiseren het omdat ze weten dat het essentieel is. Dat is hun motivatie. Ze worden niet gemotiveerd door angst voor vergelding, angst voor repercussie of zorgen om verlies van liefde of geld. Dat vormt niet hun motivatie. Hun motivatie is het besef dat hun zelfexpressie waardevol is en aan de juiste mensen gegeven moet worden om haar te vervullen. Ze beseffen dat het aan hen is om te leren hoe zichzelf effectief uit te drukken door de juiste woorden en vaak zo weinig mogelijk woorden te gebruiken. Want als je iets belangrijks te vertellen hebt is de communicatie zwakker naarmate je meer woorden gebruikt.

Hun motivatie is dat ze succes willen zonder zichzelf ontrouw te zijn. In feite willen ze zichzelf een eer bewijzen. Dus leren ze De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap, die hen ertoe brengt bepaalde dingen tegen bepaalde mensen op het juiste moment te zeggen en de rest van de tijd blijven ze stil en zwijgen ze, en praten alleen om de noodzakelijke dingen in het leven te bespreken.

Studenten van De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap realiseren zich dat ze voortdurend stilte moeten beoefenen. Misschien komt stilte als zelfbeperking of zelfonderdrukking op jou over, want je wilt steeds wegvluchten van al jouw gedachten – jouw fantasieën, kleine drama’s, speculaties, analyses, oude herinneringen en projecties naar de toekomst. Beoefen stilte. Stilte is noodzakelijk als je discretie wilt bereiken. Het is noodzakelijk als je onderscheidingsvermogen wilt ervaren. Het is noodzakelijk als je wilt zien wat er werkelijk gebeurt en weten hoe je moet reageren. Stilte is noodzakelijk om de juiste relaties te kiezen en op de correcte manier door te gaan zonder jezelf geweld aan te doen. Het is noodzakelijk als je met wijsheid wilt spreken en handelen. Stilte is noodzakelijk.

Hoe ontwikkel je ware discretie? Ik zal je nu enkele richtlijnen geven. Begin in de eerste plaats als een student van De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap als je affiniteit hebt met de Grotere Gemeenschap. Indien niet, kies dan een andere weg, een andere vorm van ontwikkeling, maar kies altijd een voorbereiding die je niet zelf bedacht hebt. Benader het niet eclectisch; een beetje van dit en een beetje van dat kiezen, het deel van dit dat je aanspreekt, het deel van dat dat je aanspreekt en het allemaal samenvoegen. Want weet je wat je dan krijgt? Je krijgt dat wat je aanspreekt en dat wat je aanspreekt brengt je nergens. Het zal je alleen maar op je gemak stellen en bevestigen waar je je nu bevindt. In feite leer je in De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap je voorkeur te overstijgen in plaats van haar te volgen. De Weg van Kennis brengt je voorbij je voorkeuren naar wat geweten wordt. Mensen die kiezen voor de eclectische benadering van ontwikkeling, bevestigen alleen maar hun voorkeur en zullen er nooit aan ontsnappen. Hun gevoel dat ze onvrij en onvervuld zijn zal hen blijven opjagen, met weinig verlichting in zicht.

Kies daarom een voorbereiding die niet door jezelf gemaakt is. Kies iets dat je verder kan brengen dan je nu bent, in nieuw territorium. Dit is scholing en dit is ontwikkeling. Ja, er is enige behoefte aan het versterken van jezelf, maar je moet nog steeds verder komen dan waar je nu bent. Als je een eclectische benadering kiest, zal je niet verder komen dan waar je nu bent. Je zult alleen de nadruk leggen op waar je nu bent. Je zult er meer van jezelf in stoppen. Daarom is het de grote weg naar nergens. Als je een ware student in De Weg wilt zijn moet je een voorbereiding kiezen die geschikt voor je is maar die niet door je voorkeuren en je gevoelens van moment tot moment bepaald wordt. Dan zal je de oefeningen doen op dagen dat je er zin in hebt en op dagen dat je er geen zin in hebt. Dan zal je in staat zijn met ideeën om te gaan als ze je aanspreken en als ze je niet aanspreken. En je zult in staat zijn vaardigheden te leren als ze bij jouw doelstellingen lijken te passen en als ze niet lijken te passen bij jouw doelstellingen. Dit is wat het betekent een student zijn – iets nieuws leren, gaan waar je nog niet eerder geweest bent, ideeën ontwikkelen die nieuw zijn, heroverwegen, vernieuwen, verjongen en herontdekken.

Als je het gevoel hebt dat je er klaar voor bent een voorbereiding ter hand te nemen, dan zou je jezelf moeten voorbereiden in De Weg van Kennis. Dit zal al je aspecten ontwikkelen en ware discretie mogelijk maken. Intussen zal Ik je enkele richtlijnen geven. Dit zijn slechts richtlijnen, wat betekent dat je moet leren ze wijselijk op verschillende manieren en in verschillende situaties toe te passen. Het zijn geen regels die nooit wijzigen en die in elke situatie hetzelfde zijn. In feite is de persoon die wijs is erg veranderlijk en kan hij Wijsheid in verschillende situaties en op verschillende manieren aanpassen en toepassen. Dit vertegenwoordigt volwassenheid en vooruitgang.

De beginnende student denkt vaak zwart-wit, dus als de voorbereiding zegt; “Doe dit,” proberen ze dit onder alle omstandigheden te doen, zonder te zien hoe die omstandigheden variëren of hoe de toepassing onder verschillende omstandigheden anders moet zijn. Dus, gegeven deze neiging bij de meeste mensen zeg Ik; “Zeg zo weinig mogelijk.” Communiceer met mensen die je vertrouwt, die jou hoog aanslaan en die respect hebben voor jouw spirituele leven zonder dat ze proberen hun gezichtspunt aan jou op te dringen. Als je iets moet zeggen, zeg het dan simpel. Je hoeft niet alles uit te leggen, een groot aantal voorbeelden te geven en te praten tot er niets meer te zeggen valt. Laat mensen tijd besteden aan hetgeen je hebt gezegd in plaats van te proberen het volkomen verteerbaar voor ze te maken. Als je de behoefte voelt om iets te verwoorden, maar de mogelijkheid is er niet of de juiste mensen zijn er niet, houd het dan voor je. Laat de vuren binnenin jou harder branden. Deze druk voelen is prima. Houd deze energie vast. Het lijkt op seks. Sommige mensen denken dat ze zodra ze zich opgewonden voelen uit moeten gaan en meteen seks moeten hebben om zichzelf te ontlasten. Dit is waanzin. Denk hierover na en je zult zien dat dit waanzin is.

Evenzo, als er iets is dat je aan iemand specifiek moet vertellen, of tegen iedereen, of tegen het universum en de mogelijkheid is er niet, of de mogelijkheid is niet helemaal juist, of het is niet de juiste tijd, houd het dan voor je. Laat het groeien. Zo ontwikkel je diepgang, potentie, inzicht en zelfbewustzijn in jezelf. Als er druk is, laat de druk er zijn. Als er dan een mogelijkheid is om wat dan ook onder woorden te brengen, zal het met ontzettende kracht gezegd worden. Zoals het spannen van de boog is die druk wat de pijl de wereld in schiet. Dat geeft jouw zelfexpressie kracht. Mensen die praten, praten, altijd praten, hebben geen potentieel in zelfexpressie. In hen heeft zich niets opgebouwd. De pijl valt gewoon voor hen op de grond. Hij gaat nergens heen. Maar als je jouw communicatie binnen in jou laat groeien wordt zij sterk en als ze tot uitdrukking komt is dat met kracht

Dus voel de druk. Laat de vuren aanwakkeren. Als je dit op een wijze manier doet wordt inzicht ontwikkeld en het vermogen jezelf in te houden, wat je moet doen als je een volwassen mens wilt worden. Alleen pubers zijn wild en buitensporig, zeggen altijd van alles tegen iedereen als het gevoel hen overvalt. En ze begrijpen niet waarom hun leven zo beladen is met conflict en vijandschap.

Het is waar dat wijzen meestentijds zwijgen. Kennis is zo. Als de pijl van Kennis afgeschoten wordt kan dat een leven compleet veranderen. Het kan de koers van de wereld veranderen. Maar degenen die worstelen met afhankelijkheden kunnen dit niet zien. Dit ziet eruit als een verduistering en verergering van hun dilemma, hoewel het heel anders is. En voor hen die genieten van de nieuwgevonden vrijheid van onafhankelijkheid in de tweede ontwikkelingsfase lijken deze ideeën hen terug te voeren terug naar een staat van afhankelijkheid. Ze willen niet dat iets hun nieuwe vrijheden inperkt. Dit komt doordat onafhankelijkheid een zeer adolescente fase is. Pubers willen door niets teruggehouden of beperkt worden. Daarom is er tijdens adolescentie erg weinig wijsheid – veel onderzoek en experimenteren en veel onheil, teleurstelling en verschrikkelijke fouten, maar erg weinig wijsheid.

Als je op zoek bent naar wijsheid moet je discretie beoefenen en moet je de wegen van discretie leren. Om de wegen van discretie te leren moet je De Weg van Kennis leren. Daarom moet je in plaats van een enkele vaardigheid ze allemaal leren. In plaats van een deugd te leren moet je deugdzaam worden. In plaats van te leren een kracht te verwerven, moet je krachtig worden. Het leren van discretie in haar ware betekenis betekent een heel en verenigd persoon te worden, een persoon die de aanwezigheid van Kennis binnenin voelt, een aanwezigheid die zichzelf genereert.
Hierbij besef je dat je leven en alles wat je doet geuit wordt via een netwerk van relaties dat je langzaam zult willen ontwikkelen met de juiste mensen en met het juiste doel. Je bent een individu, maar jouw individualiteit heeft alleen betekenis binnen de context van relaties. Zij heeft alleen betekenis in termen van wat je kunt bijdragen.

Hier beschrijf ik het derde ontwikkelingsstadium, het stadium van onderlinge afhankelijkheid, waarin je de relatie opnieuw aangaat als een verantwoordelijk individu. Hier ben je in staat om zelfstandig te denken. Hier ben je in staat je te verantwoorden voor je eigen ervaring en besef je dat je het leven opnieuw moet aangaan op een waarachtige en zinvolle manier om enige voldoening te hebben. Want onafhankelijkheid, hoewel spannend en opwindend, is in essentie eenzaam en isoleert je. Zij is inefficiënt en kan niet leiden tot grote resultaten. Je kunt immers je onafhankelijkheid maar voor bepaalde tijd verkondigen. Vervolgens realiseer je je dat je iets te doen hebt in het leven en wil je dat doen.

Om iets belangrijks in het leven te doen moet je relaties met anderen aangaan en leren harmonieus met hen te werken. Je moet leren om kracht te delen. Je moet leren jezelf in te houden. Je moet leren een compromis te sluiten als een compromis nodig is. Je moet onderscheidingsvermogen leren. Je moet al deze zaken leren en dit bereidt je voor op het derde ontwikkelingsstadium, het stadium van dynamische en zuivere interactie met anderen. Hier wordt je behoefte aan discretie groter als je het belang van je eigen leven en je eigen zelfexpressie inziet. Hier besef je dat de meeste conversatie onnodig is en alleen maar een manier voor mensen om hun onzekerheid te compenseren. Hier heeft stilte de voorkeur, want in stilte begin je jouw aanwezigheid, de aanwezigheid van anderen en de betekenis van jouw relaties te ervaren.