Het is zo belangrijk dat ieder persoon aan de ontsnapping van zelf-obsessie kan beginnen, omdat onze levens werkelijk gaan over het dienen van zaken die groter dan ons zijn—de wereld waarin we leven, de gemeenschap waarin we leven, de mensen die voor ons belangrijk zijn, de natuur beschermen, onze natie beschermen, het welzijn van mensen beschermen, zelfs mensen die we niet kennen aan de andere kant van de wereld.

De werkelijk belangrijke zaken over ons leven gaan echt niet over ons. Dus, hoe meer jij je bezighoudt met je eigen geluk en persoonlijke vervulling, hoe meer je vast gaat zitten in een soort hopeloos inwendig conflict met verlangen en teleurstelling, ambitie, verwarring, frustratie, zelfs wanhoop. Het is geen positie van waaruit je op een natuurlijke wijze andere mensen dient, waarvoor jij in werkelijkheid bedoeld bent, of om dienstbaar te zijn in de wereld, wat je werkelijk bedoeld bent te zijn.

Dus zelf-obsessie is de kern van alle psychische aandoeningen. Hier aan ontsnappen, dan, op een positieve en constructieve manier lijkt op je weg vinden uit een wildernis die geen uitgang lijkt te hebben, een dilemma zonder oplossing, een zoektocht zonder echte en duurzame vervulling. En toch spoort de wereld ons aan, moedigt ons aan, om deze obsessie met jezelf aan te gaan. En hoe meer we hebben, hoe meer we willen en hoe dieper we vast kunnen komen te zitten; hoe rijker wij zijn, hoe meer verstrikt wij raken. Het is als een wildernis zonder ontsnapping, geen weg die naar buiten leidt.

Maar als je een soort draai in jezelf begint te maken, dan begint een weg te verschijnen, eerst langzaam, maar herkenbaar. Daarom is Gods Nieuwe Boodschap voor de wereld zo cruciaal voor het welzijn en de vervulling van individuen alom—alle culturen, alle naties, alle religies— omdat zij een weg biedt uit je eigen obsessie, uit eindeloos lijden, uit je verlangen, uit je verwarring en wanhoop.

God redt je door jou iets belangrijks te geven om in de wereld te doen en om je te betrekken bij andere mensen om iets belangrijks in de wereld te doen. Dat leidt je uit het hopeloze dilemma van het streven naar geluk en vervulling voor jezelf. De Nieuwe Boodschap zegt dat najagen hopeloos is en nooit een blijvende beloning kan opleveren. En toch, de verlokking, de belofte, de aanmoediging, de prikkels om iets na te jagen zijn overal om ons heen.

Dus moet er iets aan de binnenkant gebeuren waardoor jij begint te kijken naar iets dat groter is waar jij reeds deel van uitmaakt, waarvoor jij hier naartoe bent gestuurd om deel van uit te maken, waarvoor jij bedoeld bent om deel van uit te maken, waarvoor je bestemd bent om deel van uit te maken. Dit is wat Gods Nieuwe Boodschap voor de wereld biedt, als de weg naar persoonlijke openbaring voor iedereen die haar kan bewandelen. Maar deze reis begint met teleurstelling—teleurstelling in het leven zoals het altijd is geweest: de leegte van dit streven naar geluk, ontmoediging, frustratie met oppervlakkige relaties, zinloze gesprekken, hopeloos streven.

Er is een keerpunt waar deze grotere reis naar vervulling gewaardeerd en in overweging genomen wordt. En wanneer dat gebeurt, groepeert de Hemel zich weer om je heen. Kansen zullen naar je toekomen, een geschenk zal verschijnen. Maar het moet het juiste geschenk zijn, en alleen Kennis in jou kan weten wat het juiste geschenk is uit alles wat slechts verleidelijk of veelbelovend lijkt.

Zelf-obsessie is een gewoonte. Het is een verterende gewoonte, en gewoonten worden gebroken door zich bezig te houden met andere activiteiten die gewoonten worden, die hoe we zijn geweest, hoe we in het verleden hebben gedacht, beginnen te vervangen en te overschaduwen.

Dus, besef dat jouw verlossing je buiten al dat zelfbelang zal brengen in een belangrijkere manier van deelname in de wereld. Want dit is waar je hart en ziel naar verlangt, dit is waar je voor bedoeld was, en dit is wat Gods Nieuwe Boodschap voor de wereld oproept om te doen.